در پایگاه‌های اینترنتی برای لاغری بیش از اندازه که ناشی از یک بیماری عصبی است به عنوان "ایده‌آل زیبایی" تبلیغ می‌شود. در این میان توئیگی، مانکن لاغر سال‌های ۱۹۶۰ هم که سایز صفر را مد کرد، جایی برای عرض اندام ندارد.

شبکه‌های اجتماعی و پایگاه‌های اینترنتی، نقش مهمی در تعیین معیارهای زیبایی جوانان بازی می‌کنند. تصویری که این رسانه‌ها به عنوان "هیکل ایده‌آل" ارائه می‌دهند، همیشه با اصول تغذیه سالم و مفید هم‌خوان نیست. برعکس پایگاه‌هایی مانند "Pro-Ana#" یا " #thinspiration" با تشویق جوانان به کم‌خوری و گرفتن رژیم‌های سخت، کاربران خود را به مرز مرگ ناشی از گرسنگی سوق می‌دهند.

"آنا" در این عبارت مخفف بیماری "آنورکسیا نروزا" یا بی‌اشتهایی عصبی است و دومین عبارت هم از دو واژه انگلیسی "لاغری" و "الهام" تشکیل شده است. کسانی که در این پایگاه‌ها گردهم آمده‌اند، برای بیماری بی‌اشتهایی عصبی به عنوان راه و رسم غالب در زندگی تبلیغ می‌کنند.اغلب نوشته‌ها با عنوان‌هایی مانند "خانم‌های لاغر عزیز" شروع می‌شود و با شعارهایی نظیر "مقاوم باش و به نخوردن و گرسنگی ‌ادامه بده" پایان می‌گیرد. کاربرانی که در اتاق گفت‌وگوی "Pro-Ana#" گردهم می‌آیند، گه‌گاه برای خود هدفی هم تعیین می‌کنند: از جمله این که مثلا برای مدتی در روز تنها ۸۰۰ گرم کالری به بدن خود برسانند. یکی از شعارهای این پایگاه که کاربران باید آن را سرمشق خود قرار دهند، این است: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم‌ بودن است.»

زیبایی اسکلتی

در پایگاه‌های یادشده در اینستاگرام یا شبکه‌های فیسبوک و توئیتر اغلب عکس‌هایی منتشر می‌شوند که کاربران، اعضای بدن خود را که در اثر گرسنگی تغییر شکل داده‌اند (استخوان‌های ترقوه، لگن و دنده‌های بیرون زده) با افتخار به تماشا می‌گذارند و دیگران را تشویق می‌کنند که از آنان پیروی کنند.

البته اینستاگرام چندی است که انتشار این گونه عکس‌ها را ممنوع اعلام کرده و می‌کوشد تصاویری از این دست را که پست شده‌اند، پاک کند. با اینحال بسیاری از کاربران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی راه‌هایی می‌یابند که سلفی‌های بدن مرتاض‌گونه و اسکلتی خود را برای دیگران بفرستند.

"عمق گودی استخوان ترقوه"

به نوشته "اشپیگل آنلاین"، کاربران از این راه‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند و حاضر می‌شوند تا مرز مرگ ناشی از گرسنگی پیش بروند تا بتوانند در مسابقه‌های زیبایی که هر ساله هدف و شعار ویژه‌ای دارند، شرکت کنند. به عنوان مثال، شعار مسابقه چندسال پیش این بود: "عمق گودی استخوان ترقوه چه کسی بیشتر است؟" برای اندازه‌گیری این عمق، تعداد سکه‌های ۲۰ سنتی جا گرفته در گودی استخوان ترقوه شرکت‌کنندگان شمرده شد. در مسابقه "کمر چه کسی باریک‌تر است" کاربری برنده شد که توانست با یک ورق کاغذ A4 دور کمر خود را اندازه بگیرد.

داستان جدی است

کارشناسان می‌گویند که بی‌اشتهایی عصبی، یک اختلال تغذیه‌ای است که باعث می‌شود افراد در مورد وزن خود و غذایی که می‌خورند، وسواس فکری پیدا کنند. این افراد می‌کوشند با تحمل گرسنگی شدید یا انجام تمرین‌های ورزشی از وزن طبیعی خود بکاهند. به این ترتیب نسبت سن و قد و وزن آنان درهم می‌ریزد و خطر مرگ تهدیدشان می‌کند. بنا به توصیه کارشناسان، بهتر است "بیماران بی‌اشتهایی" را به جای تشویق به محرومیت غذایی بیشتر، به مراجعه به روانشناس ترغیب کرد.

دفعه‌ بعد که در فرودگاه ناریتای توکیو هستید یادتان باشد که پیش از لمس گوشی موبایلتان، روی آن دستمال بکشید.توالت‌های این فرودگاه "دستمال توالت‌هایی‌" دارند که می‌توانید برای ضدعفونی کردن گوشی‌ هوشمندتان از آن استفاده کنید.

هزینه‌ این دستمال‌ها را ان‌تی‌تی دوکومو، غول ژاپنی تلفن‌ همراه، پرداخت کرده، آن‌ها حاوی اطلاعاتی درباره‌ شبکه‌های عمومی اینترنت "وای‌فای" این شرکت و جزییاتی درباره‌ اپلیکیشن سفر روی گوشی‌های هوشمند آن هم هستند. واکنش کاربران رسانه‌های اجتماعی به این حرکت مخلوطی از شوخی و تعجب بود.

رسانه‌های محلی به نقل از "ان‌تی‌تی‌ دوکومو" اعلام کردند که این دستمال‌های عجیب و غریب در هفت توالت نصب شده‌اند و تا مارس سال آینده هم آنجا باقی می‌مانند.

ژاپن برای ایجاد تغییرات اساسی در توالت‌های عمومی خود مشهور است، توالت‌هایی که بسیاری از آن‌ها تمیز، مدرن و مجهز به فناوری‌های پیشرفته‌ هستند.

ان‌تی‌تی دوکومو در صفحه‌ رسمی یوتیوب‌ خود نوشت: "میکروب‌‌های روی صفحه‌ نمایشگر یک گوشی هوشمند بیش از پنج برابر نشیمنگاه توالت است."

در صفحه این شرکت همچنین نوشته شده که این دستمال‌های توالت "برای تمیز کردن صفحه‌های نمایشگر ساخته شده‌اند تا گردشگران خارجی بتوانند با رعایت بهداشت از سفرشان لذت ببرند".

طبق شیوه مرسوم ژاپنی‌ها، یک ویدیوی آموزشی دو دقیقه‌ای عجیب، نحوه‌ استفاده‌ صحیح از این دستمال‌ها را نشان می‌دهد؛ و همچنین شیوه کار لوله‌ای را که در توالت فرنگی برای شست‌و‌شو نصب شده، به نمایش می‌گذارد.

خبر دستمال توالت‌های گوشی هوشمند به سرعت بین کاربران فیسبوک پخش شد.

راجر چن از سنگاپور نوشت: "در حالی که مشغول پاسخ به ندای طبیعت هستید، موبایلتان را دستمال بکشید."

کاربر دیگری پرسیده: "اگر خسته و دچار جت‌لگ (اختلال خواب ناشی از اختلاف ساعت در سفرهای هوایی) باشید و تصادفا دستمال توالت‌های گوشی هوشمند را با دستمال معمولی اشتباه بگیرید، چه می‌شود؟"

اما برخی دیگر مانند گیل گایول از این حرکت استقبال کرده‌اند. او در فیسبوک نوشت: "به چنین چیزی احتیاج دارم. من عادت دارم که گوشی هوشمندم را هر شب بعد از کار با دستمال و الکل تمیز کنم".

مایک پاترو نیز نوشته است: "نخندید. تجربه‌ی توالت رفتن شما در مقایسه با این همیشه افتضاح خواهد بود به ژاپنی‌ها در رابطه با مسائلی که به هوشمندانه اندیشیدن نیاز دارند، اعتماد کنید.".

کاربر دیگری نوشته است: "به ژاپن خوش آمدید؛ این‌جا چیزها خیلی فوق‌العاده طراحی می‌شوند طوری که به نظر می‌رسد پشت هر چیزی یک اندیشه خوابیده است. حتی چیزهایی که فکر نمی‌کردید به آن‌ها احتیاج داشته باشید ناگهان به چیزهایی تبدیل می‌شوند که نمی‌توانید بدون آن‌ها زندگی کنید."

نسلی که طرفدار بازیافت، محصولات ارگانیک و زایمان طبیعی است، همچنین مایل است که پس از مرگ در کفنی ساده پیچیده شود و در تابوتی از جلبک‌های دریایی یا لفافی از قارچ‌های گوشتخوار پوشانده و به خاک سپره شود و بدین ترتیب کمترین آسیب را به محیط زیست وارد نماید. هر روز شمار بیشتری از طرفداران محیط زیست به این گروه که از "خاکسپاری سبز" حمایت می‌کنند، می‌پیوندند.

به باور اين افراد، انسان پس از مرگ هم نبايد براي محيط زيست مشكلي ايجاد كند و پيكر به خاك سپرده شده‌اش بايد هرچه سريع‌تر تجزيه شده و به چرخه محیط زیست برگردد تا به اين ترتيب گياهانی که بر مزارش كاشته شده از بقایای بدن او، مواد مورد نياز رشد خود را به دست آورند.

کاهش هزینه‌های خاکسپاری

کیت کالانیک، مدیر اجرایی شورای "خاکسپاری سبز" GBC در ایالت متحده آمریکا می‌گوید: «دلیل اصلی این طرح تلاش در جهت کاهش هزینه‌‌هاست. عدم استفاده از تابوت و سنگ قبر هزینه‌های خاکسپاری را که بین ۷ تا ۱۰ هزار دلار برآوردشده است تا حدود زیادی کاهش می‌دهد.»

گروه دیگری از طرفداران خاکسپاری سبز دلایل شخصی خود را برای این انتخاب دارند. کالانیک می‌گوید: «برخی از کشاورزان مایلند اجسادشان پس از مرگ بلافاصله به خاک و زمینی که خود و خانواده‌هایشان روی آن کشت و کار کرده‌اند بپیوندند و برخی افراد نیز می‌خواهند در مکانی ساده و بدون تشریفات به خاک سپرده شوند.»

روش‌های طبیعی خاک‌سپاری مردگان ایده تازه‌ای نیست. در انجیل، تورات و قران نیز از لزوم تماس جسد با خاک سخن به میان آمده است. در واقع ایده دفن اجساد با تابوت از زمان جنگ‌های داخلی آمریکا آغاز شده است. در آن دوره جسد سربازان را پیش از انتقال به‌وسیله کشتی‌های جهان‌پیما به قبرستان شهر زادگاهشان مومیایی می‌کردند.

با پیشرفت روش‌های مومیایی کردن اجساد، متصدیان خاکسپاری توانستند با حفظ ظاهر مردگان اجرای مراسم را به تاخیر بیندازند تا بستگان شخص متوفی از نقاط دور خود را برسانند و همچنین بدین طریق امکان فرستادن اجساد به همه نقاط جهان وجود داشت. کم کم صنعت مراقبت از مردگان شکل گرفت و بنگاه‌های خاکسپاری با ارائه خدمات گوناگون در این زمینه نوعی جدید از تجارت را به‌وجود آوردند.

دلایل زیست-محیطی

بدون شک انگیزه‌ی دیگر این طرح، صرف‌نظر ازهزینه‌های کلان خاکسپاری‌های مرسوم، نگرانی‌ نسبت به آسیب‌های زیست-محیطی است. هر ساله مقادیر زیادی ماده‌ای سمی به نام فرمالدئید وارد خاک می‌شود. به علاوه تابوت‌هایی از جنس چوب غیر قابل‌تجزیه که با قطع میلیون‌ها هکتار درخت جنگلی فراهم می‌آیند و نیز مقادیر زیادی بتن در خاک دفن می‌شود. این ضایعات که تجزیه‌شان قرن‌ها به طول می‌انجامد در حقیقت منابع ارزشمندی هستند که می‌توانند به جای دفن شدن در خاک استفاده‌های مفیدتری داشته باشند.

سوزاندن جسد که پیش از این تصور می‌شد بهترین روش برای دوستداران محیط زیست است عملا به دلیل استفاده از سوخت‌های فسیلی برای سوزاندن اجساد و نیز تولید مواد شیمیایی سمی چون مونوکسید کربن و جیوه که در اتمسفر آزاد می‌شود برای محیط زیست هزینه‌های سنگینی به دنبال دارد.

"رابرت پروت" یکی دیگر از مدیران شورای خاکسپاری سبز معتقد است که برتری این روش بر سوزاندن جسد این است که افراد بازمانده به لحاظ روحی به مراسم و آداب دفن نیاز دارند و این نوع خاکسپاری علاوه بر این که به آنها اجازه می‌دهد در مراسم دفن متوفی شرکت کنند، موجب می‌شود سهمی در حفاظت از محیط زیست داشته باشند.

روش‌های خلاقانه در خاکسپاری سبز

امروزه روش‌های ابتکارآمیزی برای خاکسپاری سبز پیشنهاد می‌شود: در فلوریدا شرکتی به نام "اترنال ریفز" خاکستر سوخته اجساد را با نوعی سیمان مصنوعی می‌آمیزد و آن را به شکل صخره در ‌می‌آورد و بدین ترتیب فرد متوفی به زیستگاه موجودات دریایی منتقل می‌‌شود.

روش دیگر استفاده از پوششی از جنس قارچ‌های گوشتخوار است که جسد را طی مدتی کوتاه به طببیعت باز‌ می‌گرداند.

در ایتالیا نیز روشی به نام "کپسولا موندی" پیشنهاد شده که در آن از غلاف‌های تجزیه‌پذیر به شکل تخم‌مرغی استفاده می‌شود که می‌توان خاکستر جسد را در آن قرار داد و سپس مانند بذر گیاه در خاک دفن کرد. بعد از مدتی گیاهی از درون آن ریشه می‌دواند و سر بیرون می‌آورد.

سنتیا بیل، مدیر موسسه خاکسپاری طبیعی در شهر یوجین در ایالت اورگن آمریکا می‌گوید خلاقیتی که در این روش‌ها ارائه می‌شود، نمایانگر میزان مقبولیت این طرح و پیشرفت‌های هر چه بیشتر آن در سال‌های آینده است.