تیم ملی بسکتبال ایران درآخرین بازی مرحله گروهی قهرمانی آسیا، چین را با نتیجه ۷۰ بر ۵۱ شکست داد و به عنوان تیم اول گروه سوم به مرحله بعدی این مسابقات صعود کرد.

ایران که در دو بازی قبلی مالزی و کره جنوبی را شکست داده بود، در بازی آخر گروه سوم مقابل چین یکی از مدعیان قهرمانی این دوره قرار گرفت.

(Banana republic)‏، در واژگان سیاسی نوین، اصطلاحی برای کشورهایی است تک‌محصوله و ضعیف که از نظر سیاسی ناپایدار هستند و توسط گروهی کوچک، فاسد، پول‌دار، خودکامه در قالب الیگارشی و یا زرسالاری اداره می‌شود، گفته می‌شود.

این اصطلاح اولین بار توسط او هنری به کار رفت. او وقتی در هندوراس بود، اصطلاح «جمهوری موزفروش» را ساخت که این اصطلاح بعدها برای اطلاق به انواع خرده‌دیکتاتوری‌های آمریکای لاتین به کار رفت.

منبع :ویکی پدیا

هيچ چيز دمكراتيك تر و مردمي تر از منطق نيست؛ ملاحظه هيچ كس را نمي كند و ريز و درشت را درون يك كيسه مي ريزد.((نيچه))

تنها راه كشف محدوده و مرز ممكن ها، وارد قلمرو ناممكن ها شدن است.((آرتور سي كلارك))

حق انتخاب با ماست!
جیم رآن

ما هر روز آرزوی نظم جدیدی را برای تغییر در زندگی داریم. ما هر روز آرزو داریم کتابی را بخوانیم که بتواند افکار ما را به دانش جدیدی سوق دهد. هر روز می‌خواهیم فعالیت جدیدی را آغاز کنیم. ما می‌توانیم هم‌اکنون یا هفته‌ی بعد یا ماه بعد و یا سال بعد آغاز کنیم. همچنین می‌توانیم هیچ کاری انجام ندهیم. می‌توانیم به‌جای عمل، بی‌تفاوتی را انتخاب کنیم. اگر تغییر برای ما سخت باشد، همان‌طور که هستیم باقی می‌مانیم. می‌توانیم به جای کار، استراحت را برگزینیم. به‌جای آموختن، به سرگرمی بپردازیم، توهم را جایگزین واقعیت کنیم و شک را به‌جای ایمان لحاظ کنیم. حق انتخاب با ماست! زمانی که «معلول» را سرزنش می‌کنیم، همچنان «علت» را فراموش کرده‌ایم. همان‌طور که شکسپیر هم می‌گوید: «به‌دنبال مقصر در ستارگان نباشید، بلکه علت در خود ماست.»

برگرفته از كتاب:
رآن، جيم؛ پنج قطعه‌ اصلي از پازل زندگي؛ برگردان توحيد فريدوني و رامين درگاهي؛ چاپ دوم؛ تهران: ذهن‌آويز 1388.

معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به خشکیدگی 80 درصد از مساحت دریاچه هامون اظهار کرد: با نابودی این دریاچه حیات مردم منطقه به خطر می‌افتد.به گزارش ایسنا، احمدعلی کیخا افزود: شاخص پایداری حیات منطقه سیستان و بلوچستان تالاب هامون است؛ علاوه بر آن این دریاچه نقش بسیار مهمی در خنک کردن آب و هوای منطقه در زمان وزش بادهای 120 روزه دارد که با خشک شدن آن حجم زیادی از رسوبات به همراه باد به حرکت درآمده و فعالیت روزانه مردم را مختل خواهد کرد.
وی ادامه داد: در پی خشکسالی‌های طولانی در منطقه سیستان و بلوچستان، از سال 87 تا کنون این دریاچه به درستی آبگیری نشده است.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: در سه چهار سال گذشته اقدامات مناسبی در خصوص لایروبی انهار و توزیع مناسب آب انجام شد که منجر به آبگیری بخش‌هایی از هامون شد. اما امسال به دلیل کاهش آورد رودخانه هیرمند حق‌آبه این دریاچه تامین نشد.
کیخا اظهار کرد: برای نجات هامون دو دسته از اقدامات را می‌توان انجام داد که دسته اول در سطح بین‌المللی میان ایران و افغانستان صورت می‌گیرد. زیرا هامون یکی از زیستگاه‌های اکولوژیکی منحصر به فرد در ایران و منطقه است که باید در دو طرف مرز اقدامات احیایی برای آن انجام گرفته و دولت افغانستان باید حق‌آبه زیست‌محیطی آن را از رود هیرمند و دیگر رودهایی که به هامون می‌ریزد تامین کند.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست تصریح کرد: علاوه بر اقدامات بین‌المللی باید در خود کشور نیز کارهایی برای نجات این تالاب انجام شود. به عنوان مثال وزارت نیرو باید انهاری را که به دلیل فرسایش بادی پر از رسوب شده‌اند لایروبی کند.به گفته وی در سالیان گذشته نیز این کار در نظام سنتی توسط مردم منطقه انجام می‌شده که با دولتی شدن امور نادیده گرفته شده است.
کیخا به ایسنا گفت: در طول 20 سال گذشته لایروبی این رودخانه‌ها با تاخیر انجام شده و اکنون وزارت نیرو باید این کار را با سرعت بیشتری انجام دهد.
این مقام مسئول با اشاره به راندمان 30 درصدی آبیاری در حوضه دریاچه ارومیه اظهار کرد: وزارت جهاد کشاورزی باید در بهینه کردن مصرف آب در بخش کشاورزی تلاش کند چرا که این راندمان به هیچ وجه قابل قبول نبوده و مقدار زیادی از آب مورد نیاز دریاچه هدر می‌رود.
به گفته وی در چند سال گذشته دولت طرحی را برای انتقال آب به مزارع سیستان و بلوچستان از طریق لوله در دست داشته است که این طرح باید برای افزایش راندمان آبیاری در سطح وسیعی اجرا شود؛ علاوه بر آن طرح دیگری برای انتقال آب با استفاده از خط لوله برای عشایر اطراف هامون در دست است که نیازمند همکاری وزارت جهاد کشاورزی است.
کیخا تاکید کرد: کشاورزی منطقه سیستان و بلوچستان باید به سمت استفاده از روش‌های نوین و گلخانه‌ای پیش برود تا آب کمتری در این بخش مصرف شده و باقی آن به تالاب‌ هامون داده شود. 

تیم ملی بسکتبال ایران در دومین دیدار خود در جام ملت‌های آسیا توانست کره‌جنوبی را هم از پیش‌رو بر دارد.

 به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم ملی بسکتبال ایران پس از پیروزی برابر مالزی در بازی نخست در دومین دیدارش از مرحله گروهی رقابت‌های قهرمانی آسیا به مصاف کره‌جنوبی رفت و با عملکردی خوب 76 بر 65 به پیروزی رسید و دومین بردش در این مسابقات را جشن گرفت. ایران هم اکنون تنها تیم بدون باخت گروه C است و فردا باید به مصاف چین برود.

مشخصات بازیکنان ایران در ادامه نوشتار

اردشیر اول اصلاحاتی در ارتش ساسانیان صورت داد. او یک ارتش دایمی تحت فرمان خود تاسیس کرد و درعین اینکه سیستم سوارکاری پارتیان (اشکانیان) را حفظ کرد، افسران ارتش را از ساتراب‌ها و شاهزادگان و نجیب زادگان محلی جدا کرد. او یک سری اسلحه جدید از قبیل چند نوع زره و ادوات محاصره و قلعه گیری به ارتش معرفی و اضافه کرد.

زره‌های حلقوی از حلقه‌های به هم متصل شده و در زمان اردشیر اول تولید می‌شدند (اسواران ساسانی، دکتر کاو فرخ را ببینید). فرخ می‌نویسد اگر چه تولید زره‌های حلقوی سخت تر از زره‌های معمولی بود، اما مزایایی نسبت به زره‌های دیگر داشت. از جمله مقاوم تر، مانا تر و انعطاف پذیر تر بودند و همچنین اجازه می‌دادند حرارت بدن دفع شود که این در آب و هوای گرم بسیار اهمیت داشت. او اضافه می‌کند این نوع زره وقتی در ترکیب با زره‌های دیگر به کار می‌رفت موثرتر می‌شد. فرخ با نقل قول از بیور و شهبازی اشاره می‌کند یکی از دلایل شکست اشکانیان از ساسانیان در فیروزآباد این بود که اشاکایان بیش از حد بر زره‌های لایه لایه و فلسی تاکید داشتند در حالی که سواره نظام زبده ساسانیان علاوه بر آن زره‌های حلقوی هم می‌پوشیدند.

کلاهخود ساسانی

دفاع موفقیت آمیز ساسانیان در برابر مهاجمین چادرنشین آسیای مرکزی و رومیان (غربی و شرقی) در عمل ثابت کرد که اصلاحات اردشیر موثر بودند. در دوران اردشیر اول یک کتاب راهنمای نظامی منتسب به او نگاشته شد که اکنون در دست نیست. از این کتاب در کتاب عربی الفهرست نام برده شده است که اثر یک ایرانی موسوم به ابن ندیم است و در نیمه دوم قرن دهم به رشته تحریر در آمد. ابن ندیم در فصل آثار مربوط به هنرهای نظامی از اثری با نام “هنر رزماوری و شیوه‌های فتح قلع‌ها و شهرها، به کمین نشستن، قرار دادن نگهبانان، تحت فشار قرار دادن جاسوسان، فرستادن دسته‌های سربازان و پادگان زدن” یاد می‌کند. این کتاب بر اساس رساله‌هایی است که در قرن سوم میلادی برای اردشیر پسر پاپک نگاشته شده‌اند. عنوان عربی این کتاب الفروسیا الشمیتی می‌باشد.

تون اصلی ارتش ساسانیان واحدهای سواره نظلم سنگین اسلحه موسوم به اسواران یا کاتافراکت‌ها بودند. فرخ می‌نویسد در اوایل دوران ساسانیان، نیزه سلاح تهاجمی اصلی اسواران بود. ذکا  اظهار می‌کند کاتافراکت‌های ساسانی (نام دیگر اسواران) مجهز به نیزه چنان محکم و استوار بر زین اسب خود می‌نشستند که گویی به آن قفل شده بودند. آنها به مثابه دیواری در صف‌های اول ارتش می‌ایستادند. پشت آنها کماندارن و سپس فیل‌های جنگی (حربه‌ای که ساسانیان آن را اولین بار به کار بردند) می‌ایستادند. آنها در ردیف‌های متمرکز حمله می‌کردند و از سوی کماندارانی که به طور پیوسته به سوی خطوط دشمن تیراندازی می‌کردند پشتیبانی می‌شدند. ویسهوفر می‌نویسد فرمانده در وسط جای می‌گرفت و در حالی که از سوی سربازان برجسته نگهبانی می‌شد دستورهای لازم را به سپاه خود می‌داد. این سواره نظام‌های سنگین اسلحه به نوبه خود از پشتیبانی کمانداران سوارکار سبک اسلحه حمایت می‌شدند که با نیروهای دشمن درگیر شده و آن‌ها را خسته می‌کردند. به اعتقاد نیکول، همانند دوران پارتیان، تعداد کمانداران سوارکار سبک اسلحه ده برابر اسواران بود. نیکول همچنین معتقد است سواره نظام سنگین اسلحه به ندرت می‌توانستند با حمله مستقیم پیاده نظام را در هم بشکنند. بنابراین سواره نظام سنگین اسلحه ساسانیان باید در دسته‌های نزدیک به هم حرکت و مانور می‌کردند که جلوی آن به خوبی از سوی ارتش محافظت می‌شد و پیاده نظام هم در کناره‌ها در گیر سواره نظام دشمن می‌شدند. نکته جالب دیگر این است که سواره نظام ساسانیان تا سال‌های آخر شاهنشاهی خود از رکاب استفاده نمی‌کردند.

شمشیرها - سنگ نگاره‌های ساسانیان در فیروزآباد ۱و۲، نقش رجب ۳، و نقش رستم ۱ (Masia، ۲۰۰۰ را ببینید) شمشیرها را به عنوان نمادها و تمثیل‌های سلطنتی نشان می‌دهند. شمشیر ساسانیان مثل پارتیان دولبه و بلند بودند. به گفته گیرشمن (۱۹۶۳:۲۹۵)، منابع ما در زمینه اسلحه‌های دوران ساسانیان بسیار کم هستند و اطلاعات اندکی در این زمینه به ما می‌دهند. این کمبود اطلاعات آکادمیک تا حدی از سوی آثار تیرارسیان پوشش داده شده‌اند که برخی فصل‌هایی که بوسیله مورخان ارمنی دوران ساسانیان در نیمه اول قرن پنجم نوشته شده‌اند را آورده است. این مورخین سه نوع اسلحه‌ای که همه نجیب زادگان ساسانی حمل می‌کردند را ذکر می‌کنند:

الف) تور (شمشیر کوتاه) به کمربند و سمت راست بدن وصل می‌شد،

ب) سوسر (شمشیر بلند) که به کمربند و سمت چپ بدن وصل می‌شد،

ج) نرن (خنجر) به ران بسته می‌شد.

در پارسی، شمشیر را سنه با شمشیر می‌خواندند و در متون پارسی میانه مانوی شفشِر نامیده می‌شد (MacKinze، ۱۹۷۱ را بنگرید). بر پایه نمونه‌های باستانشناسی شمشیرهای ساسانیان در موزه‌های ایران، شمشیرهای ساسانیان را می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد:

الف) شمشیرهای با محافظ دست صلیبی (دارای زائده‌ای به شکل صلیب در بالای دسته که از دست شمشیر زن محافظت می‌کند)،

ب) شمشیرهای با نیام با زواید P-شکل (با یا بدون نقش پَر)،

ج) شمشیر با نقش پُر و بدون زواید P-شکل و

د) شمشیر دودستی (شمشیر بزرگی که برای استفاده ازآن باید هر دو دست را به کار برد).

در این میان شمشیرهای با نیام و با زایده P- شکل قابل توجهند چرا که سمت بیرون این شمشیرها با نقش‌ها و الگوهای پَر تزیین شده است، یعنی همان نگاره‌هایی که در سایر هنرهای تزیینی ساسانیان هم دیده می‌شود. هارپر (۱۹۷۸:۸۴) از گیرشمن نقل می‌کند که طرح پَر را نماد پرنده ورگنا یکی از اشکال بهرام/ وِرِثْـرَغْـنَـه ایزد پیروزی زردشتی می‌داند. (برای اطلاعات بیشتر در مورد وِرِثْـرَغْـنَـه به خرده اوستا، ۱۴ بهرام‌یشت مراجعه کنید). سلحشوران ساسانی از نقش پر بر روی دسته و نیام (غلاف) شمشیرها و زره خود استفاده می‌کردند تا از خود در برابر دشمنانشان محافظت کنند.

نیزه: استفاده از نیزه‌ها از سوی واحدهای کاتافراکت‌های سنگین اسلحه به دوران هخامنشیان بازمی‌گردد. یک قمقمه قالبی سفالین از مقبره ای در کوای-کیرگلن-کالا در ساحل آمودریا پیدا شد که نقش یک سوارکار نیزه دار بر خود دارد .

واژه باستانی ارشتی (نیزه) که از سوی هخامنشیان به کار می‌رفت در دوران ساسانیان به ارشت بدل شد. پورداوود (۱۹۶۹/۱۳۴۷:۳۹) گفت ریشه کلمه در پارسی نو نیزه است. فرخ (۲۰۰۵:۱۳) می نویسد نیزه‌های ساسانی را با دو دست گرفته و در سطح کمر نگه می‌داشتند.

تبرزین: ساسانیان تبرزین نیز به کار می‌بردند. الصراف (۲۰۰۲:۱۳) می‌گوید تبرزین یک تیغ بزرگ و پهن و دسته نسبتا بلندی داشت و سوارکاران ساسانی باید از بین تبرزین و گرز یکی را انتخاب می‌کردند چرا که حمل کردن هر دو با هم مایه زحمت و غیر ضروری است. الصراف اضافه می‌کند که در اسطوره ساسانیان، بهرام گور تبرزین (بنا بر روایت دیگر گرز گاوسر) را به عنوان تنها سلاح خود انتخاب می‌کند تا بتواند به تنهایی در برابر دو شیر گرسنه ایستاده و تاج پادشاهی را از میان اینها بردارد.

کمان: به سنت هخامنشیان و پارتیان کمان همچنان در دوران ساسانیان از اهمیت بالایی برخوردار بود. اجزای کمان ساسانیان به این شرح است: یک دسته به عقب رفته، کمان‌های نسبتا کوتاه و خمیده، زانویی محکم با منحنی که در بالا بزرگتر از قسمت پایین آن است.

جمع بندی: سلاح‌های مختلفی در دوره‌های هخامنشیان و ساسانیان ایران مورد استفاده قرار می‌گرفت. خیلی از این سلاح‌ها نه تنها در میدان‌های جنگ کاربرد داشتند بلکه نمادهای پادشاهی نبیز بودند. یک بررسی جامع سنگ نگاره‌ها و اشیای هنری در کنار یافته‌های باستان‌شناسی تصویری روشن از تحول و توسعه این سلاح‌ها می‌دهد. به علت رویارویی‌های نظامی ایران با سایر مدنیت‌ها سلاح‌های نو معرفی شده و سلاح‌های موجود بهبود بیشتری یافتند تا بیشترین تاثیر را داشته باشند.

منبع :ویکی پدیا

بزرگ‌ترین «ماشین حفاری تونل» (TBM) که زیر شهر سیاتل قرار دارد، قرار است 14 ماه آینده را به حفاری یک تونل 2.7 کیلومتری به عنوان بخشی از یک پروژه 3.1 میلیارد دلاری بگذراند.

 به گزاش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هدف از این پروژه جایگزین‌کردن یک پل بتنی است که در زمین‌لرزه سال 2001 آسیب دید.نخستین ویژگی که توجه هر فردی را به خود جلب می‌کند، اندازه این تونل است، زیرا 99.3 متر طول و 17.5 متر عرض دارد.چکیدن آب قهوه‌ای‌رنگ موجود در بین شکاف‌های دیوارهای حائل بتنی و فولادی موقت این ماشین عظیم حکایت از آن دارد که سامانه مزبور در زیر شبکه آبرسانی محلی قرار گرفته است. مسوولیت این ماشین که «برتا» نام گرفته، حفاری‌کردن جایگزین برای پل بتنی SR 99 Alaskan Way اعلام شده که اسکلت سیاتل را دور می‌زند.

 این پل که در دهه 1950 ساخته شده، در واقع، بزرگراهی دو طبقه است که بیش از نیم قرن روزانه 110 هزار خودرو را حمل می‌کند و محبوب و همزمان مورد انزجار ساکنان محلی بوده است. برای تعدادی از ساکنان این بزرگراه فرصتی است که می‌توان از نماهای زیبای Puget Sound در طول مسافرت روزانه لذت برد و برای تعدادی دیگر، بزرگراه هیولایی بتنی است که بر فراز اسکله قرار گرفته و آن را از شهر جدا می‌کند.

 در تاریخ 28 فوریه سال 2001، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی 6.8 در مقیاس امواج درونی زمین در ناحیه Puget Sound رخ داد که 400 مجروح، یک مرگ در اثر حمله‌قلبی و خسارت قابل‌توجهی به ساختمان‌های قدیمی را به دنبال داشت. تلاش گسترده‌ای برای مقاوم‌سازی پل‌های این بزرگراه با استفاده از حلقه‌های بتنی در مقابل بلایای طبیعی آتی انجام شد، اما این سازه به شدت‌ آسیب دیده بود. گرچه این بنا مرمت شد و بخش عظیمی از آن قابل‌استفاده باقی ماند، مهندسان اطمینان داشتند که طراحی پایه آن بیش از اندازه سبک بوده و این که پی آن که بر روی ستون‌بندی‌های شناور در خاک قرار گرفته بود، بسیار بی‌ثبات بود. همچنین این ترس وجود داشت که زمین‌لرزه دیگری این پل را به کلی ویران کند، همان طور که زمین‌لرزه عظیم هانشین در سال 1995 چنین خسارتی را به ژاپن وارد کرد. مسئولان بیش از 90 جایگزین را مدنظر قرار دادند که از این میان می‌توان به جایگزین‌کردن پل‌قدیمی با یک تونل اشاره کرد و طرح نهایی به منظور حفاری تونلی جدای از اسکله ارائه شد که در زیر مرکز شهر و در عمق 61 متری قرار می‌گیرد تا از انباشتی از ستون‌بندی‌ها، کابل‌ها و لوله‌های متعلق به 160 ساختمان بالاتر اجتناب شود.

 مهندسان بر برتا و ساختمان‌های بالاتر از آن برای شناسایی هر حرکت مهمی نظارت می‌کنند. خود تونل‌ یک بزرگراه دو طبقه چهار لینی خواهد بود که در طرفین آن فضای عابرپیاده اضطراری وجود دارد.

 به دلیل عرض تونل و ماهیت طبیعی خاکی که سیاتل بر روی آن ساخته شده، یک TBM ویژه برای این هدف لازم بود. برتا به صورت سفارشی توسط شرکت «هیتیچا زوسن» ژاپن ساخته و آزمایش شد و ساخت آن پیش از شکستن به 41 قطعه و حمل به سیاتل، بیش از یک سال زمان برد. در سیاتل این سازه با استفاده از جرثقیل‌های ویژه از کشتی پیاده شد.

 نام این فناوری در رقابتی توسط دانشجویان مدرسه ابتدایی پولسوبو و به افتخار «برتا نایت لندز» که در سال 1926 شهردار سیاتل شده بود، انتخاب شد.

تصاویر در ادامه نوشتار

در حالی که به رغم کشت محصولات تراریخته در 170 میلیون هکتار از اراضی زراعی جهان از تولید این محصولات در کشور جلوگیری می‌شود از غنا هم خبر می‌رسد که دولت این کشور انجام آزمایشات مزرعه‌یی محصولات تراریخته را به تصویب رسانده و به زودی شاهد پیشی گرفتن این کشور آفریقایی از ایران خواهیم بود.

 به گزارش سرویس فناوری ایسنا، به گفته اریک اوکوره، مدیر وزارت محیط‌ زیست، علم و فناوری غنا، محصولات تراریخته‌ای همچون برنج، سیب‌زمینی شیرین، پنبه و لوبیا چشم بلبلی تاکنون برای انجام آزمایش‌های مزرعه‌یی مجوز دریافت کرده‌اند.

 در 31 دسامبر، لایحه ایمنی زیستی غنا - قانونی که غنا به وسیله آن قادر خواهد بود از بیوتکنولوژی در تولید محصولات غذایی شامل موجودات تراریخته استفاده کند - پس از آنکه به مدت چهار سال در مجلس قانونگذاری بود از سوی رییس جمهور این کشور ابلاغ شد. همچنین در خبری دیگر ریچارد اکرومه، رییس دانشکده کشاورزی دانشگاه علم و صنعت (KNUST) در کوماسی غنا از رسانه‌ها درخواست کرد که به کاهش برخی احساسات منفی در مورد بیوتکنولوژی مدرن کمک کنند. در سمیناری با عنوان «آینده برای کشاورزی چه چیزی رقم خواهد زد؟» که برای روزنامه‌نگاران منتخب در کوماسی برگزار شده بود، اکرومه در مقاله‌ای که ارائه می‌داد با تاکید بر بیوتکنولوژی مدرن بیان کرد که بیوتکنولوژی یک فرایند علمی ایمن با مزایای بسیار زیاد برای بهبود بازدهی کشاورزی و کاهش استفاده از مواد شیمیایی در محصولات است. مواد شیمیایی خطرات بسیاری را هم برای کشاورزان و هم مصرف‌کنندگان به دنبال دارد.

 به گزارش مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، «این دو خبر در حالی در فضای مجازی منتشر می‌شوند که شاهد عقب افتادن ایران در زمینه مهندسی ژنتیک کشاورزی از کشورهایی همچون غنا هستیم. همین چند روز پیش بود که رییس جمهور با افتخار از کسب رتبه علمی چهاردهم ایران سخن گفت، رتبه‌ای که تنها بر اساس تعداد مقالات نمایه شده در ISI به دست آمده و دهها شاخص دیگر به ویژه تولید ملی و تولید ثروت به طور کل نادیده گرفته شده است و موجب شده تا مردم به جای استفاده از دسترنج پژوهشگران، دانشمندان و کشاورزان مملکت خود از محصولات تراریخته وارداتی مصرف کنند.

 هندوستان تنها با استفاده از پنبه تراریخته اقتصاد و وضع معیشتی کشاورزان خود را بهبود بخشید. چرا وقتی قانونی شفاف (قانون ملی ایمنی زیستی) برای بررسی محصولات تراریخته در کشور وجود دارد برخی طی این مدت به بهانه نداشتن آیین‌نامه اجرایی این قانون (که خودشان باید آن را تهیه می‌کردند) از اجرای آن سرباز زده‌اند؟ اگر قانونی به تصویب رسیده چرا باید افرادی با غرض‌ورزی و بدون هیچ بینشی از مسائل در کمتر از 25 روز به پایان عمر دولت به ابلاغ آیین‌نامه‌ای بپردازند که مغایر قانون و در تعارض با خواست پژوهشگران و تولیدکنندگان است؟»

گر ما پس از پيروزي در ملي كردن نفت شكست خورديم، لغزش از خود ما بود.*
«خلیل ملکی» در سال۱۲۸۰خورشيدي در تبریز زاده شد. پس از آموزش‌هاي نخستين، براي گذراندن دبيرستان به تهران رفت و در آموزشگاه فنی آلمانی‌ها نام‌نويسي كرد. او در زمان «رضاشاه» از آموزش رايگان برون‌مرز(بورسيه)، بهره برد و به همراه گروهی از دانشجویان، چون «مهدی بازرگان» و «کریم سنجابی» به آلمان رفت تا در رشته‌ي كارشناسي شیمی آموزش ببيند. خليل ملكي با 3 زبان آلماني، فرانسه و انگليسي آشنا شد و كم‌كم از چهره‌هاي سياسي و سرشناس ايران در رويدادهاي شهريور1320تا يك دهه پس از آن شد. او در شمار53 تن از رهبران حزب توده و نيز از برپاكنندگانِ نخستين نهاد «جبهه‌ي ملي» بود. 

ملكي پس از جداشدن از حزب توده در سال 1326، گروه(حزب) زحمتكشان را برپا كرد و سرانجام با همكاري دكتر بقايي در سال1331 بنيان‌گذار «نيروي سوم» در همان راستا شد. او بِسان آگاه‌ترين و دلسوزترين يار دكتر «مصدق» تا واپسين‌دَم در كنارش ماند. با به بن‌بست كشيده شدن گفت‌وگوهاي نفت و شورش 30 تير1331 و رويدادهاي پس از آن، مصدق در پي افزايش خواسته‌ها و برپايي گونه‌اي از حكومت نظامي شد و  به پاكسازي ارتش، دادگستري و روزنامه‌ها پرداخت. از اين‌رو، دكتر بقايي، حسين مكي (نماينده‌ي تهران) و حائري‌زاده از ياران مصدق كنار نشستند. (بازگويي چرايي‌ رويكرد آن‌ها در اين گفتار نمي‌گنجد) در اين‌ميان خليل ملكي همچنان ايستادگي مي‌كرد. به ديگر سخن، نخستين جستارهاي بنيادي درباره‌ي ملي شدن صنعت نفت ايران به نوشته‌ي ملكي در روزنامه‌ي «شاهد» چاپ شده بود و به گفته‌ي «ميرفطروس»: «او با بزرگ‌منشي كه داشت هيچگاه نه خود را "به رُخ" كشيد و نه كوشيد تا به "وجاهت ملي" دست يابد. 

حزب زحمت کشان (عکس‌: مرکز اسناد انقلاب اسلامی)

 بايد افزود جدا شدن ملكي از حزب توده به كينه‌توزي دوستانش در برابر او انجاميد و از راه‌هاي گوناگون با روزنامه، ماهنامه، راديو پيك ايران و راديو مسكو و... نگذاشتند تا انديشه‌هاي او شناخته شود. اين بيزاري‌ها چنان بود كه به گفته‌ي دكتر «مهرداد بهار»: «ياران حزبي‌اش زمينه‌ي كشتن ملكي را در زندان دژ شاپورخواست(:فلك‌الافلاك) كشيده بودند.» هرچند او نتوانست از همه‌ي دلبستگي‌هاي ماركسيستي خود بگسلد بي‌گمان، انديشه‌هاي او زمينه‌ساز بازنگري بسياري از روشن‌انديشان چپ ايران در ديدگاه‌هايشان شد. خردورزي، ايراندوستي، ادب سياسي و بي‌باكي در ميان توده‌هايي كه نيروي انديشه ندارند و پيشواي حزب به جاي آن‌ها مي‌انديشد و سياست را بيشتر با سيّاسي(نيرنگ) يكي مي‌داند بسيار دشوار است. هم از اين‌روست كه خليل ملكي در گذر زندگيِ سياسي خويش نه به كام رسيد و نه به نان! شاخه‌‌اي كه به تلاش او از حزب توده جدا شد يك رويكرد فرهنگي بود كه هموندان(اعضاء) آن چون: فريدون توللي، رسول پرويزي، جلال آل‌احمد، ناصر وثوقي، نادر نادرپور، احمد آرام، ابراهيم گلستان از راه‌هاي گوناگون به بازگويي ديدگاه‌هاي خويش پرداختند و در برابر حزب توده‌ي وابسته به شوروي، كمر راست كردند. 
 خليل ملكي از انديشمندترين و درست‌كارترين ياران «مصدق» در خُرده‌گيري از سرسختي‌هاي مصدق به او يادآور شده بود: «رهبر زماني روشن‌بين است كه نخست پيرو احساس‌ها نباشد، نيروهاي راستينش را بتواند خوب برآورد كند و نيروهاي بدخواه را نيز آن‌گونه‌اي كه هست به شمار آورد و هيچ كار نابه‌جايي كه پيامدش شكست است انجام ندهد. رهبر دورانديش بايد خواسته‌هاي خود را  نه برابر با واپسين و بالاترين آرزوهاي خود كه برابر با نيروي خويش و نيروي دشمن در دستور كارش بگذارد... در آماج‌ها و باورهايش(ايدئولوژي) نبايد سازش‌كار باشد، هرچند در سياستِ روز سازشكاري براي رسيدن به بخشي از انگيزه‌هاي گفته شده نه تنها روا كه بايسته(ضروري) است. بانگ زدنِ" يا همه چيز يا هيچ چيز" ناروا است؛ چرا كه دنياي ما نسبي است و بايد در گام‌هايي چند، به نشانه‌ (هدف) نزديك شويم... به اميد آرماني ويژه همه چيز را از دست دادن اگر هم ارزش اخلاقي داشته باشد ارزش سياسي و اجتماعي ندارد.» [در اين‌جا بايد افزود كه ملي شدن صنعت نفت هر چند كه خواستِ تاريخي و همگاني مردم بود و پاره شدن «پيمان‌نامه‌ي 1901 دارسي» سرآغازي براي آن شد؛ گزارش‌ها و گفت‌وگوهاي آن‌روزها نشان مي‌دهند كه بيشتر رهبران سياسي ايران در اين‌باره دورانديشي، آگاهي اقتصادي و خردورزي سياسي نداشتند. آن‌ها بر اين باور بودند كه با انبوه خريدار‌ان در اسكله‌ها، روبه‌رو مي‌شوند! اين ارزيابي درستي نبود؛ همان‌گونه كه «رزم‌آرا» ملي‌شدن نفت را شتابزده خوانده بود و «محمد نمازي» از ياران مصدق در اين‌باره گفت: «نفت را ملي كرده‌ايم؛ نه توانايي اداره كردن آن را داريم، نه كارشناسان ويژه و نه نفتكش؛ در فروش آن ناتوانيم و بايد به ناچار از انگليس و آمريكا كمك بخواهيم...!» به گفته‌ي دكتر «پرويز مينا»(كارشناس برجسته‌ي نفت:«در سال1951 ميلادي ميانگين فرآورده‌ي(توليد) نفت ايران، روزانه660 هزار بشكه در روز بود، پس از آن بنگاه‌هاي بزرگ نفتي با بالا بردن فراورده‌هاي خود در عراق، عربستان، كويت و آمريكا همه‌ي فرآورده‌ي نفت را تا سال1952 به 13 ميليون بشكه‌ي نفت در روز افزايش دادند؛ درست13 برابر آن‌چه در ايران فراهم مي‌شد...»]  

بقیه در ادامه نوشتار

AmordadNews.آناهيتا كاوياني