معاون درمان دانشگاه جندی شاپور خوزستان گفت: در مجموع دو بارش باران میکروبی در استان ۱۸ هزار و ۱۴۱ نفر راهی بیمارستان‌ها شدند.

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، ساسان موگهی در نشست کارگروه بررسی بیماری‌های تنفسی مردم خوزستان که ظهر امروز در هتل پارس اهواز برگزار شد، اظهار کرد: در اولین بارش باران میکروبی در شهر اهواز 2 هزار و 996 نفر به بیمارستان‌ها مراجعه کردند؛ همچنین به موجب این بارش باران 100 نفر از هموطنان دیگر شهرهای استان راهی بیمارستان شدند.

وی با بیان اینکه مراجعه به بیمارستان‌های دولتی استان از روز یازدهم آبان‌ماه و به هنگام اولین بارش باران در شهر اهواز شروع شد، ادامه داد: شهرستان‌های اهواز، آبادان و دشت آزادگان بیشترین مراجعه کننده با علایم تنگی نفس را داشتند که بلافاصله پس از این موضوع کمیته بحران آلودگی به ریاست استاندار در استان تشکیل شد.

معاون درمان دانشگاه جندی شاپور خوزستان خاطرنشان کرد: دومین بارش باران میکروبی موجب شد که 16 هزار و 344 نفر به بیمارستان‌های استان مراجعه کنند که از این تعداد 15 هزار و 197 نفر به صورت سرپایی درمان و یک هزار و 136 نفر بستری شدند؛ همچنین 11 نفر در بخش ICU تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفتند.

موگهی در پایان با بیان اینکه در مجموع دو بارش باران و 141 نفر به علت تنگی نفس راهی بیمارستان‌ها شدند، تصریح کرد: از این تعداد 16 هزار نفر به صورت سرپایی درمان و یک هزار و 320 نفر بستری شدند. همچنین 10 نفر در بخش ICU تحت مراقبت‌های ویژه قرار دارند.

مایلز اسکات کودک ۵ ساله آمریکایی که مبتلا به سرطان خون است، همیشه آرزو داشت تا همراه با "بتمن"، قهرمان موردعلاقه‌اش، شهر را از دست "دشمنان" نجات دهد. مردم و مسئولان سان‌فرانسیسکو این آرزو را برآورده کردند.مسئولان و مردم شهر سان‌فرانسیسکو در تلاش برای برآورده کردن آرزوی یک پسربچه مبتلا به سرطان طی عملیاتی نمادین با بازسازی فضای شهر، این امکان را فراهم آوردند تا این کودک ۵ ساله به عنوان "بتمن کوچولو" این شهر را از دست نیروهای اهریمنی "نجات" دهد.

مایلز اسکات زمانی که تنها یک سال و نیم داشت، به سرطان خون مبتلا شد. یکی از آرزوهای بزرگ او همواره این بود تا روزی همراه با قهرمان مورد علاقه‌اش "بتمن" و خودروی او به شکار دشمنان برود و به مردم شهر کمک کند. روز شنبه (۱۶ نوامبر/ ۲۵ آبان) این آرزوی مایلز طی ابتکار عمل انجمنی به نام "آرزو کن" (Make A Wish) سرانجام به حقیقت پیوست.

باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، با انتشار یک پیام ویدئویی کوتاه خطاب به مایلز او را راهی عملیات نجات شهر کرد. مایلز که لباس بتمن کوچولو را بر تن داشت‌ به همراه بتمن سوار بر یک خودروی لامبورگینی مشکی که به شکل خودروی بتمن درآمده بود، برای نجات زنی که در یکی از واگن‌های قطار خیابانی سان‌فرانسیسکو اسیر شده بود و دست و پایش را با طناب بسته بودند، به راه افتاد.

در تمام مدت اجرای این عملیات مأموران پلیس سوار بر موتور مایلز را همراه می‌کردند، هلیکوپتر‌ها بر فراز شهر به پرواز درآمده و خیابان‌ها مسدود شده بودند. در این میان هزاران نفر از مردم نیز در امتداد مسیر ایستاده و مایلز را تشویق می‌کردند

تیم فوتبال آمریکایی شهر سان‌فرانسیسکو (San Francisco 49ers) نیز در توئیتر نوشت: «قهرمان ما رسیده است. خیابان‌های سان فرانسیسکو امروز امن است.»

مایلز پس از نجات شهر سان‌فرانسیسکو که به شکل "گاتهام سیتی"، شهری که بتمن در آن حضور دارد در آمده بود، از سوی شهردار سانفرانسیسکو کلید نمادین شهر را به پاس این حرکت قهرمانانه دریافت کرد.

میشل اوباما، بانوی اول آمریکا، نیز در توئیتر از مایلز به خاطر دستگیری "تمام این آدم‌بدها" تشکر کرد و نوشت: «تو الهام‌بخش همه ما هستی!»

مایلز به همراه والدین و یک برادر کوچکتر از خود در شمال کالیفرنیا زندگی می‌کند و گفته می‌شود بیماری وی رو به بهبود است.

dw.17.11.2013

دختر جوان کانادایی در راه بیمارستان مجبور به وضع حمل شد اما نوزاد که یک دختر بود، در سرمای منفی ۱۸ درجه در کنار خیابان درگذشت. پس از انتقال مادر و نوزاد توسط یک آمبولانس به بیمارستان در حالی که طبق قانون، دو پلیس مراقب جسد نوزاد بودند تا پزشک قانونی آن را تحویل گرفته و جواز دفن صادر کند، ناگهان نوزاد پس از ۹۰ دقیقه دوباره زنده شد.

این عکس  از تایفون هایان بر فراز فیلیپین توسط آژانس ستاره شناسی ژاپن و  ماهواره آن یعنی ماهواره EUMETSAT شکار شده است.

به نام خدائي كه آب آفريد ز آب آمده زندگي را پديد
چو يزدان به گيتي ره نو گشاد گياه و دد و دام و مردم نهاد
همه تشنه آب پاك آمدند از او زنده بر روي خاك آمدند
دو ذره که با هم بیاهیختند ز مهر و خرد درهم آمیختند
یکی آنکه جان را دهد زندگی دگر آنکه سوزد به فرخندگی

جهش امپراتوري شكوهمند ايرانيان در زمان هخامنشيان و تعالي و ترقي آن در زمان ساسانيان، و ديرپايي اين تمدن مديون دانش آب‌شناسي ايرانيان يود.

مردمان ايران‌زمين از ديرباز به ارزش آب به عنوان ماده‌اي زندگي‌بخش و ارزشمند آگاهي داشتند. نياز طبيعي بشر به آب، وضع جغرافيايي فلات ايران و كميابي اين مايع گرانبها، ارزش اين ماده را نزد ايرانيان صدچندان نموده و آن را در جايگاه والايي قرار مي‌داده است. براي آنكه به ارزش والاي آب در ديدگاه ايرانيان باستان پي ببريم، كافي است كه نيم‌نگاهي به اوستاي زرتشت اندازيم.

آناهيتا، ايزد آب‌ها، که گردونه او را در آسمانها چهار اسب ابر و باران و ژاله و شبنم میکشیدند، يكي از بزرگ ايزدان پيش از زرتشت بود، و نیایشگاههای او در کنگاور (کرمانشاه) و بیشابور (فارس) نمایان است، در اوستا مورد ستايش بسيار بوده و هم مرتبه ميترا (مهر) و اورمزد (اهورامزدا) قرار مي‌گيرد. آب در آيين زرتشت پاك است و مظهر پاكي و بايد كه همچنان پاك باقي بماند. زرتشت از اهورامزدا درخواست مي‌كند كه رودها را از آبي به سترگي شانه اسب لبالب نموده و به پيروان خويش مي‌‌آموزد كه آلوده نمودن آب، به هر شكل و گونه‌اش، خلاف دين و اهريمني است. اينچنين است كه شناخت آب در ايران‌باستان با وابسته داشتن صفات ويژه به آن و ارجمند داشتن اين ماده زندگي‌بخش آغاز مي‌شود. هنوز هم بازمانده آيين‌هاي ايزد آب‌ها در جاي‌جاي ايران برگزار مي‌شود كه براي نمونه مي‌توان به مراسم جوي‌روبي و بيل‌گرداني در دامنه آتشكده آتش‌كوه در نيمور، محلات اشاره نمود.

در ايران‌باستان، صدها سال پيش از آنكه نخستين فرضيه‌هاي مربوط به آب‌شناسي ارائه شود، به گونه‌اي شگفت‌آور و باورنكردني، پاسخ يكي از مهمترين و دشوارترين مسائل مربوط به يافتن آب و آب‌هاي زيرزميني يافته شده بود. سنگ‌نوشته‌ها و لوح‌هاي باز مانده از ايران باستان، بيانگر اين است كه مردمان ايران‌زمين آب‌هاي زيرزميني را با كندن كاريزهاي دراز و بسيار عميق برآورده به روستاها و شهرهاي خود مي‌رساندند. اينكه نخست‌گاه اين كاريز كجا بوده و در چه مناطقي به آب مي‌توان دست يافت و اينكه كاريز چگونه بايد ساخته شود، شايد مهمترين مساله‌اي بوده است كه بشر از آغاز تمدن تا كنون در دانش آب‌ياري و آب‌رساني با آن روبرو بوده است. پرفسور هانري گوبلو كه بيش از 30 سال بر روي قنات‌هاي ايران بررسي و مطالعه انجام داده است در كتاب قنات، فني براي دستيابي به آب ،عظمت قناتهای ایران را برابر با ديوار چين مي‌داند. مجموعه طول قناتهای ایران بيش از چهارصد هزار كيلومتر، بیش از فاصله زمین تا ماه، و قنات گناباد به طول سي‌وپنج كيلومتر و ژرفناي بيش از سيصد متر و چاه‌هايي با فواصل منظم پنجاه متري، از زمان هخامنشيان، يك شاهكار بي‌نظير در سراسر جهان است. چندتن از دانشمندان امريكايي مانند اف.ديكسي در نوشتار يك كتابچه علمي براي سازماندهي آب، ام.ا.باتلر در كتاب آبياري به كمك قنات در ايران، سي.اف.تولمان در كتاب آب‌هاي زيرزميني، ژي.بي.كرسي در كتاب قنات و كاريز، ژي.بيژليبين‌كت در كتاب آب‌شناسي و هانري گوبلو در كتاب‌هاي آبياري در كاليفرنيا و قنات، فني براي دستيابي به آب خود همگي بر اين باورند كه قنات‌هاي لوس‌آنجلس و پاساداناي كاليفرنيا، همچنين قنات‌هاي شيلي و مكزيك، در زمان سلطه اسپانيايي‌ها، توسط مهندسان، متخصصان و كارگران ايراني ساخته شده است.
به خاطر داشته باشيم كه تمدن‌هاي باستاني همگي در كنار رودهاي بزرگ، همانند نيل، دجله، فرات، سند، گنگ، هوانگهو، يانگ‌تسه و ... شكل گرفتند و در حوزه همان رودخانه محدود ماندند. اما تنها تمدني كه به دور از هرگونه رودخانه عظيم شكل گرفت و مالك‌الرقاب جهان باستان شد، ايران بود. جهش چشمگير امپراتوري ايران مديون قنات بود. در زمان هخامنشيان، اگر كسي زمين بايري را با احداث قنات آب‌ياري مي‌كرد، تا پنج نسل از پرداخت هرگونه ماليات معاف بود. به گواهي تاريخ مصر، درياسالار پارسي اسكيلاكس هخامنشي هنگام اقامت در مصر، فنون احداث كاريز را به مصريان آموخت. در زمان ساسانيان، رساله مديگان هزاردادستان، در شرح ساخت و لايروبي قنات و كاريز، و استفاده هوشمندانه از آن، تاليف شده است.

در نوشته‌هاي دانشمندان ايراني پس از اسلام، به نكته‌اي شايان توجه بر مي‌خوريم و آن اينكه بسياري از دانشمندان ايراني در دوران اسلامي، هريك به گونه‌اي، به جنبه‌هاي گوناگون دانش آب‌شناسي پرداخته‌اند. دانش آب‌شناسي در آن دوران نيز مانند امروز دربردارنده بررسي دوره گردش آب یا چرخه آب (سيكل آب) در طبيعت، جريان آب در روي زمين، آب‌هاي زيرزميني، چشمه‌ها، درياچه‌ها، درياها و اقيانوس‌‌ها و چگونگي دگرگوني‌هاي كمي و كيفي آب‌هاي آنها مي‌شده است.

دانشمند بزرگ ايراني، ابوريحان بيروني در آثارالباقيه، در باره زياد و كم شدن آب رودخانه‌ها، چشمه‌سارها و كاريزها مي‌گويد:
زياد شدن آب‌ها در جميع اوديه و انهار به يك حالت نيست، بلكه اختلاف بزرگي با هم دارند. چنانكه جيحون هنگامي آبش زياد مي‌شود كه دجله و فرات رو به كمي گذارد و علت اين است كه هر رودخانه‌اي كه سرچشمه آن در نواحي سردسير باشد، آب آن در تابستان زيادتر و در زمستان كمتر است، زيرا بيشتر آب‌هاي اصلي آن از چشمه‌سارها گردمي‌آيد و رطوبت‌‌هايي كه در كوه‌هايي كه اين رودخانه‌ها از آن بيرون مي‌آيد و يا از آن مي‌گذرد سبب زيادت و نقصان آب اين رودخانه‌ها مي‌شود.

ديگر انديشمند بزرگ ايران، ابوعلي سينا در دانشنامه علايي (طبيعيات) در باره جذر و مد درياها و اثر ماه بر آن گويد:
روشنايي و قوت‌ها كه از آفتاب و ستارگان است در اين عالم اثر كند و ظاهرتر اثر آن آفتابست و آن ماه كه آب درياها را مد كند.
و هم او درباره پديده‌هاي بارندگي گويد:
و اما بخار چون از گرمگاه برخيزد جنبش وي گرانتر بود و چون به آن جايگاه رسد از هوا كه سرد بود، سرماي آن جايگاه او را ببندد. ... و هرگاه كه بخار زمين بفسرد، ابر شود ... و اين را سه حكم بود. يا اندك بود، كه و را گرمي آفتاب بروي افتد، زود متفرق كند. يا قوي بود، كه آفتاب اندر وي فعل نتواند كردن، كه پراكندش، پس چون گردآيد، و يك اندر ديگر نشيند، و خاصه كه باد گردآورش ديگر بار آب شود، و فروجهد، پس اگر سرما اندريابدش، پيش از آن كه قطره‌ها بزرگ شود و برف بود.

دانشمند ايراني سده پنجم هجري، ابوحاتم اسماعيل اسفزاري خراساني، كه براي نخستين بار در جهان پديده‌هاي جوي و هواشناسي را در كتاب خود به نام آثار علوي (Meteorology)، گردآوري نموده و او را به حق بايد پدر دانش هواشناسي نام داد، در باره بخار و باران و برف و شبنم مي‌گويد:
هرگه كه حرارتي از تابش خورشيد يا از جوهر آتش به آب رسد، مدتي با او بماند، آب مستحيل شود، و از جاي خود برخيزد، و به سوي بالا بر شود، آن را بخار گويند، چون گرما بر بخار مستولي شود، آن بخار جوهر هوا گردد. ... و اگر برودتي بر آن بخار مستولي شود، جوهر آب گردد، و قصد زمين كند، آنگاه آن را باران گويند، پس اگر هوا ساكن بود، آن دانه‌ها خردباران (drizzle) بود و اگر متحرك بود، آن دانه‌هاي خرد به يكديگر بپيوندند بزرگ گردند ((rain تا به رگبار رسند(shower). ... و اگر برودتي به افراط بر آن غالب آيد جوهر برف باشد ... هرگاه كه هوا سرد باشد و سرما بر بخار مستولي گردد، آن هوا آب شود و بر صورت قطره‌هاي آب از برگ‌ها بياويزد، آن را شبنم (صقيع – dew ) خوانند ... .
وي همچنين مطالعات و بررسي‌هايي در باره چگالي آب‌هاي گوناگون از مناطق مختلف انجام داده است.

رياضي‌دان و مهندس بزرگ سده پنجم هجري، محمد بن حسين كرجي، ديدگاه‌هاي بسيار جالبي در باره آب‌شناسي دارد و در كتاب خود استخراج آب‌هاي پنهاني، انباط الميا الخفيه، به بررسي روش‌ها و قواعد مربوط به تشخيص آب‌هاي زيرزميني مي‌پردازد. او مي‌گويد:
خداي بزرگ در روي زمين آبي ساكن آفريد، كه همچون گردش خون در بدن جانوران در جريان است. اين آب با افزايش و كاهش بارندگي، افزون و كم نمي‌شود (چرخه آب در طبيعت) ... اين آب بيشتر شكاف‌هاي درون زمين را پر مي‌كند، و تا آنجا كه مانعي سخت در سر راهش وجود نداشته باشد، هر قسمت به قسمت ديگر مي‌پيوندد ... آب‌هايي كه در زير زمين قرار دارند نيز در بعضي مواضع مانند رودها جاري هستند و در بعضي موارد ديگر مانند دريا ساكن و آرامند.

در نزهت‌نامه علايي، دانشنامه بزرگ فارسي، تاليف شهمردان‌بن‌ابي‌الخير رازي، در سده ششم هجري، مطالب گوناگون و جالبي در باره آب‌شناسي آمده است.
آب، مد و جزر درياي پارس از عجايب است و به شبانه روز دو دفعه زيادت و نقصان گيرد، و در سير ماه بسته است ... و جاي هست كه مقدار پنجاه ارش زمين خشك به وقت مد آب، بالا گيرد به هر دفعتي، ... .

ناوخداي، بزرگ‌ بن شهريار رامهرمزي، دريانورد بزرگ ايراني در سده چهارم هجري، كه سفرهاي اكتشافي فراواني به شرق انجام داد، در كتاب بسيار جالبي به نام عجايب الهند، شرح كاملي از توفان‌هاي درياي هند، مانسون، ارائه نموده است. دريانورد معاصر او ابهره كرماني نيز، كه در آن روزگار هفت سفر دريايي به چين و شرق دور داشته است نيز، مانسون هند و تيفون چين (هاريكن‌ها يا سايكلون‌هاي شرق آسيا)، را در نوشته‌هاي خود شرح داده است. جيهاني، وزير دودمان سامانيان نيز اطلاعات خويش را در باره اين توفان و همزماني آن با بادهاي 120 روزه سيستان، در كتابي گردآوري نموده است. سليمان سيرافي و مهران وهب سيرافي از دريانوردان ايراني سده سوم و چهارم هجري، كه سفرهايي به چين و هند داشته‌اند، و همچنين سهل بن آبان دريانورد ايراني سده ششم هجري كه سفرهايي به هند و شرق افريقا داشته ‌است، و سليمان مهري دریانورد سده نهم هجري، نيز در سفرنامه‌هاي خود به باران‌هاي موسمي هند و منشا احتمالي آنها، اشاره كرده‌اند.

مسعودي مورخ ايراني در كتاب التنبيه و الاشراف، به ذكر منشا رودها و درياها پرداخته و از بسيار از پديده‌هاي آبي سرزمين ايران، سخن رانده است. توصيف زیبا و دقیق ناصرخسرو در سفرنامه‌اش، از فانوس‌هاي دريايي (خشاب‌هاي) درياي پارس، نمايانگر دانش آب‌شناسي و دريانوردي ايرانيان است.


اشاره كوتاهي به اين مساله چندان دور از تدبير نيست كه سد كوريت در نزديكي طبس در خراسان جنوبي كه در زمان هخامنشيان، در منطقه‌اي فوق‌العاده، ساخته شده و يكبار در زمان ساسانيان نوسازي و بار ديگر به فرمان و انديشه خواجه نصيرالدين توسي، در اوج شكوفايي مكتب مراغه، ديواره آن، بر روي شالوده هخامنشيان، كاملا بازسازي شده است، با ارتفاع بیش از 64 متر، بيشتر از شش صد سال، بلندترين سد جهان بوده است.

در دوران هخامنشيان بيش از 60 سد در ايران ساخته شد و اين جداي از پل- بند‌هاي اين دوره است. در زمان ساسانيان پل و بند شوشتر با درازاي بيش از پانصد متر ساخته شد. تاريخ نام سازنده اين پل و همچنين سد شادروان (Shadervan) شوشتر را يك مهندس ايراني به نام برانوش پارسی ثبت كرده‌است. پل‌دخترهايي كه در سراسر ايران از جمله سروستان و ميانه به چشم مي‌خورند منسوب به آناهيتا، ايزد آب‌ها بوده‌اند.

اختراع سه نوع آسياب آبي، نمايانگر دانش و بينش ژرف ايرانيان باستان در كليه علوم از جمله آب‌شناسي است. نخست آسياب تنوره يا آسياب نورس يا آسياب پره، با محوري عمودي و پره‌هاي قاشقي، دوم آسياب چرخي كه روميان به آن آسياب ويترويان نام نهادند، با محور افقي كه نام مخترع آن را مهرداد ثبت نموده‌اند، و سوم آسياب شناور، كه با پره‌هاي بزرگ پارويي دوران مي‌كرده است و در رودخانه‌هاي خراسان، خوزستان و ميانرودان به تعداد زيادي ساخته شده بوده است، و بازمانده آن هنوز در شوشتر خودنمايي مي‌كند.

دستگاه پالايش آب چغازنبيل (زنگه ويل – شهر زنگه)، نخستين و قديمي‌ترين دستگاه پالايش آب در جهان است كه برابر با قانون ظروف مرتبط آب گل‌آلود رودخانه كرخه را به آبي سالم و گوارا تبديل مي‌نموده است. و آب‌انبارهاي كويري ايران هم كه خود حديث مفصلي است.

و اين چكيده خود اندكي است از دانش آب‌شناسي ايرانيان كه از دسترس چپاولگران زمانه و چنگ‌ورزان بيگانه در امان مانده و به ما رسيده. باشد كه ما شايستگي و بايستگي ميراث‌داري آنان را داشته باشيم.

در سال 1289 رودخانه زاينده‌رود خشكيد. مردم در آن چاهي كندند به قرب سي زرع و آبي به زحمت مي‌كشيدند براي مشروبات. (تاریخ مسعودی)

ژرژ پروسپر رمی (۲۲ مه ۱۹۰۷ – ۳ مارس ۱۹۸۳) (مشهور به هرژه- اقتباس از حروف اول نام خانوادگی و نام کوچکش در تلفظ فرانسه = R.G) نویسنده و کاریکاتوریست بلژیکی بود که بیش از همه به خاطر خلق ماجراهای تن‌تن مشهور است. این اثر مشهورترین اثر کمیک (داستان مصور) در تمام تاریخ و به خصوص در تاریخ اروپا است و به خاطر آن نام هرژه در ۲۰۰۳ به تالار مشاهیر کتاب‌های کمیک اضافه شد.

هرژه آموزش رسمی هنری ندیده بود ولی پس از ترک مدرسه، ابتدا به عنوان یک گرافیست شروع به کار کرد و به دنبال آن از سال ۱۹۲۹ تا هنگام مرگش در سال ۱۹۸۳ به خلق ماجراهای تن تن مشغول بود. هرژه در اواخر عمرش شدیداً از مخلوقش تن‌تن زده شده بود و حتی در یک مرحله از تن‌تن به خاطر فشاری که در یک عمر هنری بر رویش گذاشته بود تنفر پیدا کرده بود! گفته می‌شود که وی گاه نقاشی‌هایی می‌کشید که به نوعی تنفرش را از تن‌تن بروز بدهد. یکی از معروف‌ترین آن‌ها نقاشی‌ای است که تن‌تن را به صورت ارباب و خود هرژه را به شکل برده تن تن نشان می‌دهد!

هرژه در ۳ مارس ۱۹۸۳ در بلژیک از دنیا رفت. با مرگ وی آخرین کتاب تن‌تن به نام تن‌تن و هنر جدید ناتمام ماند. هر چند هنرمندان مشهوری سعی در تمام کردن آخرین داستان تن‌تن کردند، اما نتیجه آنی نشد که طرفداران بی شمار تن‌تن در انتظارش بودند. بر طبق وصیت ژرژ ، هیچ هنرمندی بعد از وی حق خلق داستان جدیدی از تن‌تن را نداشت و در حقیقت با مرگ وی مجموعه داستان‌های تن‌تن به پایان رسید.

از دیگر آثار هرژه می‌توان به ژو زت و ژوکو و کوییک و فلوپک و ماجراهای پوپول اشاره کرد.

آکادمی سینمای اروپا، برندگان جوایز سالانه خود را اعلام کرد. برجسته‌ترین نام از آن انیو موریکونه است؛ آهنگسازی که چند نسل از تماشاگران سینما، نغمه‌های زیبای او را در گوش دارند.

آکادمی سینمای اروپا اعلام کرد که جایزه امسال خود را در بخش موزیک متن به انیو موریکونه تقدیم می‌کند برای تصنیف موسیقی فیلم "بالاترین پیشنهاد" به کارگردانی جوزپه تورناتوره.

به نظر آکادمی سینمای اروپا این آهنگساز با توش و توانی شگرف، سبک آشنای خود را در هر فیلم با حال و هوایی تازه عرضه کرده است. سینمادوستان او را نه یک موسیقیدان ایتالیایی بلکه "آهنگسازی جهانی و استاد واقعی" می‌دانند.

موریکونه را می‌توان محبوب‌ترین آهنگساز تاریخ سینما دانست که برای هر نوع فیلمی موزیک ساخته و سینما را غنا بخشیده است. در سال ۲۰۰۱ روزنامه انگلیسی "گاردین" به او "موتسارت سینما" لقب داد و این نام شایسته بر او ماند.

انیو موریکونه امروز ۸۵ سال دارد و اکنون ده‌ها سال است که با موسیقی گیرای خود به فیلم‌های سینمایی بی‌شماری اعتبار بخشیده است. او که نخستین موسیقی متن را در سال ۱۹۶۱ عرضه کرد، آثاری آفریده که جدا از فیلم‌ها به عنوان قطعاتی ارزنده باقی مانده‌اند.

برخی از کارهای انیو موریکونه مانند "برای یک مشت دلار"، "به خاطر چند دلار بیشتر"، "خوب، بد، زشت"، "روزی روزگاری در غرب" و "روزی روزگاری در امریکا" از محبوب‌ترین موزیک‌های تاریخ سینما بوده‌اند. او با سینماگران معروفی مانند پی‌یر پائولو پازولینی، سرجو لئونه، برناردو برتولوچی، برادران تاویانی و برایان دی پالما آهنگ ساخته است.

برخی دیگر از موزیک‌های او برای فیلم‌هایی مانند ساکو و وانزتی، به کارگردانی جولیانو مونتالدو از معروفیت فراوان برخوردار است. در اینجا موسیقی او را صدای گرم جون بائز همراهی می‌کند. کارهای موریکونه در عین ملودی‌های دلنشین، لحنی زنده، تازه و شاداب دارند.

موریکونه در موسیقی فیلم به نوآوری‌های جسورانه‌ای دست زده است. استفاده از کر و آواز یا به کارگیری سازهایی مهجور مانند نی لبک و ساز دهنی به کار او لحنی بکر و تازه می‌بخشد.

انیو موریکونه را در کنار برنارد هرمان، دمیتری تیومکین، میکلوس روژا، نینو روتا و جان ویلیامز باید از بزرگترین آهنگسازان سینما دانست، اما باید به خاطر داشت که موریکونه تنها یک آهنگساز فیلم نیست، او در موسیقی کلاسیک یا ارکستری مدرن جایگاهی بلند دارد، هرچند که موفقیت چشمگیر او در موسیقی فیلم، جنبه اصلی هنر او را در سایه قرار داده است.

انیو موریکونه در سال ۲۰۰۸ به مناسبت هشتاد سالگی یک جایزه اسکار برای کارنامه هنری خود دریافت کرد.

جوایز آکادمی سینمای اروپا روز ۷ دسامبر در برلین به برندگان تقدیم می‌شود.

DW.DE