زمانه پر شتابی است که به گردَش هم نمی رسیم. بیست سال از درگذشت جواد معروفی موسیقی دان، آهنگساز و تنظیم کننده موسیقی در ایران گذشت. او مهم تر از همه، خط نوآورانه ای را در پیانو نوازی ایرانی پدید آورد که هم سازگار با این ساز غیر سنتی بود و هم همه گوشه های موسیقی سنتی را پوشش می داد.

از این روی می توان از مکتب معروفی سخن به میان آورد که شاگردان بسیاری را زیر تاثیر خود قرار داده است.

جواد معروفی فرزند ردیف شناس و تارنواز سال های پس از مشروطیت، موسی خان معروفی، بود که به توصیه پدر در مدرسه موسیقی وزیری نام نوشت و به زودی دستی توانا در نواختن پیانو پیدا کرد. او در هنرستان هم با موسیقی سنتی ایران آشنا شد و هم با مبانی علمی موسیقی بین المللی.

جواد معروفی زیر تاثیر همان فضا همه اش در فکر دگرگونی در اجرا و پیشبرد فرایند نوآوری در موسیقی بود. پیانوی معروفی به همین جهت از سبک و روش دیگری بهره می گرفت و نواخته هایش به ذائقه متجددان و فرنگ رفته ها نیز خوش می آمد. او در کنار نواختن از تنظیم آهنگ برای ارکستر و نیز آهنگسازی غافل نبود ولی از آن جا که تنظیم کننده های آن زمان اندک بودند، نقش تنظیم های او سخت اهمیت پیدا می کرد و کمبودی را برطرف می ساخت.

باری، معروفی در هنرستان کلاس پیانوی خانم خاراطیان را به پایان برد و دیپلم هنرستان را به دست آورد. ولی کار را در همان هنرستان ادامه داد تا توانست لیسانس خود را نیز در رشته پیانو دریافت کند. علاقه به هنرستان باز هم او را در محیط آموزشی نگاه داشت. این بار به عنوان هنر آموز پیانو. به موازات کار تدریس باز هم به اعتلای دانش خود پرداخت و به مطالعات خود در زمینه موسیقی بین المللی و آهنگسازی ادامه داد و دیپلم سوم را هم از آن خود کرد.

جواد معروفی علاوه بر اینها تا پیش از مرگ، چهل سال تمام با شورای موسیقی رادیو همکاری و ارکسترهای رادیویی را رهبری می کرد.

تنظیم ترانه های ایرانی برای اجرا با ارکستر

کار بسیار برجسته معروفی تنطیم ترانه های ایرانی برای اجرای با ارکستر بزرگ بود. بیشترین کوشش را در تنظیم ترانه های مشروطیت به ویژه ترانه های شیدا و عارف به کار زد. بی اغراق می توان گفت که نیمی از جاذبه ماندگارترین این ترانه ها به خاطر بهره وری آن ها از تنظیم معروفی است. روح الله خالقی نیز به این کار علاقه داشت ولی عمر کوتاهش مجال زیادی برای این کار باقی نگذاشت.

معروفی حتی آهنگ های نه چندان با ارزش روز را به کارگاه تنظیم خود می برد و بر ارزش آنها می افزود. جادوئی در کار تنظیم های او بود. این کار را مرتضی حنانه نیز در یک محدوده زمانی کوتاه انجام داده است. تمایل و گرایش به تنظیم، وقت زیادی برای آهنگسازی باقی نمی گذاشت. با این همه در این زمینه نیز فعال بود.

آثار معروفی غالبا از شیوه دو صدائی و گاه چند صدائی بهره ور است و تقابل سازهای زهی و مضرابی پایه اصلی برای رنگ آمیزی هاست.

جواد معروفی در ساختن و پرداختن همان قدر تواناست که در نواختن. نواخته های او گاه به غزلی گوشنواز می ماند. در شیوه او دست چپ نقشی جدا از دست راست دارد و هماهنگی خفیفی ملودی ها را به هم می پیونداند.

تدوین مجموعه ردیف موسیقی سنتی

کار با ارزش دیگری که از جواد معروفی بر جای مانده تدوین و تنظیم مجموعه ردیف موسیقی سنتی ایران برای پیانوست که تا زنده بود در فکر انتشار آن ها بود ولی نمی دانیم فرصت این کار را پیدا کرد یا نه؟

از کلاس نوآورانه پیانو نوازی معروفی که خود از مکتب فراگیر وزیری نشات می گرفت، شاگردان برجسته ای بیرون آمدند. معروف ترین آن ها انوشیروان روحانی است که خود اینک هم در نواختن و هم در ترانه سازی دست همه را از پشت بسته است! شاگردان دیگر عبارتند از اوفلیا پرتو سرپرست گروه یاران، مهین زرین پنجه نوازنده و آهنگساز مقیم فرانسه.

جواد معروفی را برای آخرین بار سه ماهی پیش از درگذشتش در آلمان دیدیم. شبی که بزرگواری کرد و با پیانوی ناکوک مانده ما، قطعه ای را به یادگار برایمان نواخت. انگشتان هم چنان روان و سیال باقی مانده بود و ذهنیت بداهه پردازی اش سالم. با این همه سه ماه بعد، در شانزدهم آذر سال 1372 خبر درگذشتش در رسانه ها انتشار یافت. یادش گرامی باد.

BBC NEWS

30 هزار کامنت در صفحه شخصی لیونل مسی. آیا این هم حماسه‌ای است در تاریخ ایرانیان؟!

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در چندسال گذشته هر وقت سایت‌های بین المللی اقدام به نظرسنجی یا رای‌گیری درباره مسائل ورزشی کردند که در آن یک نماینده از ایران هم حضور داشت، ورزش‌دوستان ایرانی با هجوم خود به سایت مربوط، ورزشکار ایرانی را انتخاب می‌کردند.

شاید نخستین بار این اقدام در انتخاب حسین رضازاده به عنوان قوی‌ترین وزنه‌بردار جهان صورت گرفت. در سال‌هایی که قهرمان اردبیلی هنوز وزنه می‌زد سایت جهانی فدراسیون وزنه‌برداری اقدام به نظرسنجی کرده بود تا قوی‌ترین را انتخاب کند. در آن زمان هنوز اینترنت مثل الان بین ایرانی‌ها جا نیفتاده بود اما همه با اطلاع‌رسانی به یکدیگر و حرکت گروهی کاری کردند که هجوم زیادی به سایت فدراسیون جهانی انجام شود و در نتیجه انتخابات مخدوش شد.در سال‌های بعد هم این اتفاق تکرار شد و سایت فدراسیون بین‌المللی آمار و ارقام فوتبال اقدام به نظرسنجی برای انتخاب محبوبترین بازیکن جهان کرد. یک بار مهدوی‌کیا و یک بار هم علی کریمی و فرهاد مجیدی در جمع محبوبترین بازیکنان جهان قرار گرفتند تا حمایت دسته‌جمعی ایرانی‌ها اینجا هم بر واقعیت‌ها چیره شود. نظرسنجی‌ای ‌که مثلا مسی در آن بین 5 بازیکن برتر هم نبود اما با لطف رای ایرانی‌ها نتیجه طور دیگری رقم خورد.یادمان نرفته در نخستین سالی که فدراسیون وزنه‌برداری اقدام به نظرسنجی کرده بود به خاطر هجوم بیش از حد کاربران ایرانی، سایت این فدراسیون دچار مشکل و برای یکی، دو روز کاملا قطع شد. اما این اتفاق‌ها برای جامعه ما مثبت بود چراکه نشان دهنده علاقه ایرانی‌ها به ورزش بود. اینکه در همه نظرسنجی‌های اینترنتی فعال هستیم چیز بدی نیست اما اقدامی که به تازگی در شبکه اجتماعی فیس بوک می‌بینیم و شب گذشته هم بار دیگر تکرار شده به هیچ وجه قابل قبول نیست و فقط برای این جامعه "همیشه حاضر در صحنه" بدنامی به بار می‌آورد؛ نامی که حتما نمی‌تواند نماینده فرهنگ والای ایرانی باشد.همین چند ماه پیش بود که جمع زیادی از کاربران ایرانی فیس‌بوک در خلال برگزاری لیگ جهانی والیبال با هجوم به صفحه شخصی ایوان زایتسف یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا، این صفحه را پر از نظرات و کامنت‌های خود کردند که اکثرا هم حاوی مطالب توهین‌آمیز و زننده بود. خانواده زایتسف هم از این توهین‌ها بی‌نصیب نمانده بودند و حجم بالای کامنت‌ها به جایی رسید که این بازیکن گفت: "متاسفم که بزگترین تفریح ایرانیان توهین به دیگران است!"شب گذشته هم این اتفاق تکرار شد و تا لحظه ارسال همین مطلب هنوز در حال ادامه یافتن است. صفحه شخصی لیونل مسی پر شده از نظرات کاربران ایرانی که با میانگین 10 کامنت در هر دقیقه در حال ارسال صحبت‌های نه چندان مناسب خود هستند. شکی نیست که هر کدام از کاربران ایرانی فیس‌بوک، نماینده فرهنگ این مرز و بوم هستند و وجود توهین و حرف‌های زننده در نظرات هر کدام از آنها تصوری دروغین را از کشورمان می‌سازد.حالا تصور کنید از شب گذشته تاکنون بیش از 30 هزار کامنت روی صفحه شخصی بهترین بازیکن 4 سال گذشته جهان از سوی ایرانی‌ها ارسال شده که همه آنها با محتوایی مشابه در حال کری و رجزخوانی برای این ستاره فوتبال دنیا آن هم با بدترین ادبیات یا اشاره به تقابل او با هاشم بیگ زاده هستند.

نمونه‌ای از این کامنت‌ها را بخوانید:

- مسی تو که مسی، اگه طلا هم بودی هیشکاری نمی‌تونستی جلوی ایران بکنی داداش.

- چهارسال قبل کامران نجف‌زاده رفت با مسی مصاحبه کنه، مسی گفت ایرانو نمیشناسه و مصاحبه نکرد. الان باید بیک زاده طوری بزنتش که که قیافش شبیه دفاع راست فوتبال دستی شه.

- مسی جون یک ماه یارانه خودتو بده بیگ‌زاده تا ولت کنه

- مسی تنها نیست

"هاشم اول"

- اگه تیم ملی پشتکار شمارو داشته باشه با این کامنت گذاشتناتون، آرژانتین سهله برزیل رو هم می‌بریم!

- آهن آلات، ضایعات، مسی‌جات خریداریم!

- مسی، هاشم بیگ زاده را به مناظره دعوت کرد

- بچه‌ها از امروز اینجا پاتوق شد تا شروع جام جهانی. به دوستان خود بگوئید!

این فقط نمونه‌ای از کامنت‌هایی بود که در شب گذشته از سوی برخی کاربران ایرانی در صفحه مسی منتشر شده بود. شاید دیگر نیازی به گفتن هیچ جمله‌ای نیست و با خواندن این نظرات بدانیم که چقدر بد فرهنگ ایرانی را نشان داده‌ایم. ای کاش همه این دوستان انرژی خود را در جای دیگری صرف می‌کردند که به نفع ایران و ایرانی بود. جالب اینجاست که در کامنت‌های آخر کاربران از صفحه مسی خسته شده‌اند و با یکدیگر قرار گذاشته‌اند که حرکت خود را در صفحه ادین ژکو مهاجم تیم ملی بوسنی ادامه دهند.

 شاید یکی از کامنت‌هایی که در انتقاد از این نظرات روی صفحه مسی گذاشته شده بود به خوبی حق مطلب را ادا کند:

- واقعا نمی‌دونم منظورتون از این کامنتا چیه، فقط میدونم باعث میشید جهان سومی بودن مون رو به رخمون بکشن

در پی ثبت بازی چوگان در هشتمین اجلاس سالانه کمیته "میراث ناملموس در معرض خطر" سازمان یونسکو، به نام کشور جمهوری آذربایجان، محمد علی نجفی، رئیس سازمان میراث فرهنگی ایران در اعتراض به این تصمیم نامه‌ای به این سازمان نوشته و خواستار ثبت چوگان به عنوان یک ورزش چند ملیتی شد که فقط مختص به آذربایجان نباشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این تصمیم روز سه‌شنبه ۱۲ آذرماه در اجلاس یونسکو که در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار می‌شود گرفته شده و به ثبت چوگان تحت عنوان "یک بازی سوارکاری سنتی در قره‌باغ در جمهوری آذربایجان" انجامیده است.

در واکنش به این ثبت، امین عارف نیا، مدیرکل روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به روزنامه فرهیختگان گفت: "یونسکو قبول کرده که حق ثبت چوگان برای ایران محفوظ مانده و ایران می تواند در جلسه سال آینده میراث معنوی یونسکو، چوگان را به صورت پرونده چند ملیتی و مشترک با دیگر کشورها همچون نوروز و یا به صورت پرونده مستقل 'چوگان ایرانی' ثبت جهانی کند."

پیش از این نیز جمهوری آذربایجان ساز سنتی تار را در اجلاس سال گذشته یونسکو به ثبت رسانده بود.

حمزه ایلخانی، رئیس فدارسیون چوگان ایران، در سایت رسمی این فدارسیون نوشته است: "چوگان ورزشی تاریخی است که بیش از ۳۰۰۰ سال از عمرش می گذرد و همه چوگان را به نام ایران می شناسند. این ورزش برخاسته از ایران است که البته بی توجهی‌هایی در این سال ها باعث شده تا دیگران چشم طمع به آن داشته باشند."

در همین حال بهروز نبی‌اف، دبیر کل فدراسیون سوارکاری آذربایجان با استقبال از چنین تصمیمی اعلام کرد: "بازی چوگان در بسیاری از آثار هنری آذربایجان، همانند مینیاتور این کشور و نوشته‌های باستانی آن دیده می‌شود."

دبیر کل فدارسیون سوارکاری آذربایجان همچنین به یک کلیک سایت تخصصی چوگان گفته است: "آذربایجان کشوری است که در آن اسب اهلی شده و فرهنگ اسب سواری در اینجا پدید آمده است. در این منطقه اسب‌های بسیار خوبی وجود دارد و یکی از بهترین‌های آن اسب قره باغ است. اگر به قوانین چوگان به ویژه انتخاب اسب نگاه کنید، می بینید که اسب‌های قره باغ ایده آل هستند."

آیدین آغداشلو، نقاش و پژوهشگر هنر نیز از جمله کسانی است که پیشتر ادعای دولت جمهوری آذربایجان را رد کرد و گفته بود: "در تصاویری که همگی هم موجود هستند و اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا از جمله موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شوند، چوگان یکی از عناصر مهم مینیاتورها به حساب می‌آید. در شاهنامه شاه‌طهماسب معروف نیز تصاویر بسیار زیادی دال بر ایرانی بودن چوگان وجود دارد."

او افزوده که علاوه بر آثار تصویری، نقاشی و نگارگری‌ عصرهای ساسانیان، تیموری و نیز صفوی، حتی در معماری نیز به یک شاهد زنده و پابرجا یعنی میدان نقش جهان اصفهان می‌توان اشاره کرد که هنوز هم دروازه‌های چوگانش پابرجاست.

به گفته کارشناسان، این بازی از حدود ۶۰۰ قبل از میلاد در ایران شکل گرفته و در زمان هخامنشیان بازی می‌شده است. این کارشناسان تاکید دارند که برای نخستین بار، در "کارنامه اردشیر بابکان" از چوگان نام برده شد.

در بسیاری از منابع تاریخی آمده است که سربازان پادشاهان هخامنشی در هنگام بیکاری و برای حفظ آمادگی رزمی خود سوار بر اسب، بازی و تمرینی را انجام می داده اند که بسیار شبیه به چوگان امروزی بوده و این بازی، از آن زمان به بعد تکامل یافته است.

گفته می شود که چوگان به هنگام کشور گشایی داریوش اول در هند، در آن سرزمین رواج یافت. اروپاییان در زمان صفویان و در زمان استعمار خود در هند، با این بازی آشنا شدند و آن را در سراسر اروپا ترویج کردند.

BBC NEWS

خوبه چون همینطور پیش بره خودمون رو هم چند وقت دیگه جز میراث فرهنگی یه کشور دیگه ثبت می کنن.حالا بنام ما که نکردن ،زورمونم نمی رسه ،حداقل هنر کردیم  و اعتراض کردیم ،خواستیم که بعنوان  یه ورزش چند ملیتی ثبت بشه .البته معذرت می خوام .روم سیاه. یه وقت به هیشکی برنخوره احیانا. دست مریزاد بابا !!!!!!!!

کنسرسیوم «شرکت تحقیقات و توسعه دهانه رود تیمز» (Testrad) از جزئیات طرحی برای ساخت یک جزیره مصنوعی در دهانه رودخانه تیمز لندن و همچنین احداث یک فرودگاه بزرگ در این مکان رونمایی کرد.

 به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این فرودگاه قرار است جایگزین فرودگاه هیترو شود که هم‌اکنون حجم زیادی از مسافران را جابجا می‌کند.

 مشکلات ساخت و گسترش هیترو از سال 1944 و هنگامی آغاز شد که این فرودگاه از یک میدان هوایی کوچک به یک پایگاه نیروی هوایی سلطنتی و سپس در دهه‌های بعدی به ترمینال هوایی اصلی لندن تبدیل شد.

 زمانی که هیترو به عنوان یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان موررد استفاده بود، نیاز به بسط و بازسازی آن احساس شد، اما موقعیت آن در غرب لندن موجب شده که طرفداران محیط زیست، ساکنان محلی و حتی احزاب سیاسی بزرگ، مبارزه علیه تمامی طرحهای پیشنهادی ارائه‌شده را در دستور کار خود قرار دهند.

 با این حال، ادامه افزایش سفرهای هوایی و ازدحام بیش از حد در این فرودگاه، گزینه گسترش ظرفیت هوایی لندن یا انتقال حجم مسافر به فرودگاه‌های رقیب در آلمان، هلند و فرانسه را مطرح کرده است.

 طرح پیشنهادی جدید تا حدی بر اساس یافته‌های کمیسیون Roskill در سال 1968 تا 1970 در مورد تاسیس فرودگاه‌هایی در ناحیه دهانه رود تیمز بوده است.

 این فرودگاه بخشی از استراتژی‌های کلی برای توسعه این دهانه و انتقال مرکز اقتصاد لندن به سمت شرق است. این امر شامل ارتقا دفاع در مقابل سیلاب، استفاده از نیروی باد و موج، توسعه نقاط گسترده‌تر در دهانه مزبور، احداث جاده و و ارتقا تجهیزات کشتی‌رانی و فرودگاه است.

 هزینه ساخت این فرودگاه 47 میلیارد دلار اعلام شده و این فرآیند هفت سال به طول خواهد انجامید.

 «بریتانیا» سالانه به 172 میلیون مسافر خدمات 24 ساعته ارائه خواهد داد.

 در درون فرودگاه نیز ترمینال چندگانه با تجهیزات کنفرانس، موزه، پادهای خواب و فروشگاه‌هایی ساخته خواهد شد.

 افزون بر این، نماهایی از دهانه رود تیمز در داخل فرودگاه نیز یک محیط بیادماندنی را برای مسافران خلق می‌کند.

 بر اساس پیشنهاد ارائه‌شده، فرودگاه جدید ارتباطات بهتری را با اروپا، شهرهای منطقه‌ای بریتانیا و خود لندن فراهم خواهد کرد.

 علاوه بر تغییر مرکز اقتصادی از شهر لندن به ناحیه کمتر توسعه‌یافته شرق، شرکت Testrad مدعی است که روند ساخت فرودگاه 200 هزار شغل جدید را ایجاد خواهد کرد.

 شرکت سازنده همچنین مدعی است که این مکان دارای اثرات محیطی پایین خواهد بود و قربانی تاخیرات طراحی نخواهد شد.

 این فرودگاه همچنین دارای اثرات حداقل بر روی پرندگان خواهد بود و به انتقال منازل یا اماکن صنعتی نیز نیازی نخواهد داشت.

انسان‌ها هر چه بیشتر پا به سن می‌گذارند، بیشتر نیز این احساس بهشان دست می‌دهد که زمان به سرعت برق و باد سپری می‌شود. این احساس از کجا می‌آید؟ آیا می‌توان ضرباهنگ زمان را کند کرد. کلید حل این "مشکل" در دستان خود ماست."انگار همین دیروز بود!"

این جمله‌ای است که خیلی‌‌ها یا خود آن را به زبان آورده‌اند یا اغلب از دیگران شنیده‌اند. آدم‌ها وقتی به گذشته، زمانی که خردسال یا جوان بوده‌اند، نگاه می‌کنند غالبا به نظرشان می‌آید که آن دوران، زمان بسیار کندتر می‌گذشت. آن وقت‌ها "یک سال" واقعا به معنای "دوازده ماه" بود و به یاد می‌آورند که روزها و ماه‌ها مثل حالا به چشم بهم زدنی سپری نمی‌شد.

این گونه دریافت از زمان و تند شدن ضرباهنگ آن هنگامی که انسان‌ها پا به سن می‌گذارند، موضوع پژوهش‌های علمی نیز بوده است. برای نمونه در سال ۲۰۰۵ پژوهشی در رابطه با "اثرات سن در درک از زمان" از سوی دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان در شهر مونیخ انجام گرفت، که نتایج قابل توجهی به همراه داشت.

در این پژوهش روانشناسان از افراد ۱۴ تا ۹۴ ساله خواسته بودند تا بگویند به نظر آنها ده سال گذشته با چه سرعتی سپری شده است. نتیجه نشان می‌داد که پرسش‌شوندگان مسن در مقایسه با جوان‌ترها به وضوح این احساس را داشته‌اند که زمان سریع‌تر بر آنان گذشته است.

چرا اینگونه است؟

حافظه، حافظه، حافظه

به نوشته "اشپیگل آنلاین" شماری از روانشناسان در پاسخ به این پرسش به یک بازی محاسباتی اشاره می‌کنند؛ به گفته آنان هر شخصی به طور خودکار یک بازه زمانی خاص را در رابطه با سال‌های عمرش در ذهن دارد. برای یک کودک ۳ ‌ساله‌، یک سال به معنای یک سوم زندگی‌اش و برای یک فرد ۸۰ ساله یک سال‌، یک هشتادم عمرش است. به گفته آنان از همین رو جای تعجب نیست که یک سی‌ام، یک پنجاهم یا یک هشتادم زندگی برای افراد بزرگسال بسیار کوتاه به نظر می‌آید.

هر چند این توجیه به نظر قابل قبول می‌آید، اما با این حال تمام پژوهشگران بر سر پذیرش آن اتفاق نظر ندارد.

مارک ویتمان، یکی از پژوهشگران مؤسسه روان‌شناسی و بهداشت روان شهر فرایبورگ، اعتقاد دارد که این توجیه "بسیار محاسباتی" است و می‌گوید: «فکر نمی‌کنم که درک از زمان در مغز انسان اینگونه کار کند.»

به گفته وی اغلب اتفاق می‌افتد که یک فرد ۶۵ ساله هنگامی که وارد دوران بازنشستگی می‌شود، احساس می‌کند که ضرباهنگ زمان ناگهان کند شده است و به اصطلاح "دیر می‌گذرد".

در همین حال خیلی‌ها این تجربه را داشته‌اند که زمانی که مجبور به انجام کارهای خسته‌کننده بوده‌اند یا حوصله‌شان سر رفته، احساس کرده‌اند که عقربه‌‌های ساعت به کندی از جایشان تکان خورده‌اند. مارک ویتمان می‌گوید: «پژوهش‌ها در خانه سالمندان دقیقا این حالت را تأیید کرده‌اند. زمان برای افراد بسیار کند گذشته تا وقتی که مثلا موقع غذا یا نظافت رسیده است. اما بعد که از همان فرد پرسیده شده روزش چطور گذشته، پاسخ داده: بسیار سریع.»

به گفته آقای ویتمان عامل اصلی در نحوه دریافت ما از زمان به حافظه بستگی دارد؛ هر چه بیشتر حوادث و اتفاقات را به یاد داشته باشیم‌، دوره زمانی نیز به نظرمان طولانی‌تر بوده است.

کلید در دستان ماست

این روانشناس آلمانی در کتاب خود با نام "زمان حس شده" می‌نویسد که همین عامل برای نمونه موجب می‌شود تا وقتی به تعطیلات می‌رویم، روزهای اول این حس را داشته باشیم که زمان کند می‌گذرد.

در ابتدای سفر بایستی مسیر را طی کنید، بعد وارد مکانی ناشناخته می‌شوید که بایستی آن را کشف کنید و در این راه با چیزهای جدید برخورد می‌کنید و آشنا می‌شوید. اما بعد از چند روز که دیگر چم و خم مکان دستتان آمده و هر صبح از همان نانوایی همیشگی نان تازه می‌خرید، همان مسیر همیشگی تا ساحل را می‌روید و همان مغازه‌های همیشگی را سر راه می‌بینید، ناگهان به نظرتان می‌آید که روزها به سرعت سپری شدند و تعطیلات به پایان رسید.

به گفته مارک ویتمان این مثال ساده نحوه گذراندن تعطیلات را می‌توان به کل زندگی تعمیم داد.

"اولین‌هایی" که انسان در جوانی تجربه می‌کند، مثل اولین بوسه، اولین نوشیدنی الکلی یا اولین حقوق تا آخر عمر به طور پررنگ در خاطر باقی می‌مانند. او ادامه می‌دهد: «وقتی که آدم ۱۵ سال است که ازدواج کرده، هر روز سر همان کار همیشگی می‌رود و هر تابستان هم به همان جای همیشگی سفر می‌کند، زمان به نظرش بسیار سریع می‌گذرد.»

با در نظر گرفتن این نکته می‌توان گفت که مقصر اصلی گذشت سریع زمان خود ما هستیم. انسان هر چه بیشتر پا به سن می‌گذارد، بیشتر نیز از دست زدن به تجربه‌های جدید سر باز می‌زند. اما هر چه بیشتر حوادث و تجربه‌های جدید و تازه را از سر بگذرانیم‌، به همان نسبت نیز حافظه‌ اتفاقات بیشتری را در خود جای می‌‌دهد.

به این ترتیب سال‌های بعدتر هنگامی که به گذشته نگاه می‌کنیم و خاطرات را به یاد می‌آوریم، اینگونه به نظرمان نخواهد آمد که زمان به سرعت برق و باد سپری شده است.

کلید در دستان خود ماست‌. کافی است که از رویارویی با تجربه‌های جدید نترسیم و خود را بار دیگر برای تجربه "اولین‌ها" آماده کنیم؛ اولین درس نواختن گیتار یا اولین سفر به تنهایی.

dw.de

گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، یک متخصص طب ورزش گفت:«اختلالات الکترولیتی، ناشی از مصرف داروها ممکن است سبب گرفتگی عضلات در افراد مسن شود.»

دکتر صفر چراتی، با بیان اینکه اسپاسم عضلانی در افراد مختلف با شرایط و سنین مختلف دلایل متفاوتی دارد،یکی از دلایل اصلی گرفتگی عضلات در افراد مسن اختلالات الکترولیتی ناشی از مصرف داروهایی مانند داروهای قلبی است.

وی با اشاره به تاثیر کم‌آبی بر اسپاسم های عضلانی، بیان داشت: ورزشکاران ممکن است به علت از دست دادن آب در حین ورزش، دچار اسپاسم های عضلانی شوند. ضمن اینکه اختلالات عصبی عضلانی نیز می تواند در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد.

استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران با بیان اینکه بر خلاف تصور رایج کمبود کلسیم نقش چندانی در گرفتگی عضلات ندارد، افزود: اختلالات الکترولیتی بیشتر مربوط به پتاسیم است هرچند در موارد شدید کمبود کلسیم نیز می‌تواند فرد را دچار گرفتگی عضلات کند.

وی گرفتگی عضله پشت ساق را یکی از شایع‌ترین اسپاسم‌های عضلانی به ویژه در ورزشکاران ذکر کرد و ادامه داد: مصرف آب کافی قبل، حین و بعد از مسابقه یکی از اصول مهم است که باید مورد توجه ورزشکاران قرار گیرد. البته چنانچه ورزش طولانی مدت و بیش از یک ساعت باشد باید همراه با آب گلوکز هم به بدن برسد و به همین دلیل توصیه می‌شود ورزشکاران از نوشیدنی‌های ورزشی به میزان کافی استفاده کنند.

دکتر صفر چراتی با تاکید بر لزوم گرم کردن کافی و انجام حرکات کششی پیش از آغاز به ورزش، تصریح کرد: ورزشکاران باید سرد کردن پس از ورزش را نیز جدی بگیرند تا دچار مشکلاتی مانند گرفتگی عضلات نشوند.

سرن با ساخت آهنربای دارای قدرت 13.5 تسلا، رکورد جهانی از خود به جای گذاشته است.

 به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برنامه «(Short Model Coil (SMC» این مرکز، آهنربای جدیدی را آزمایش کرده که به مهندسان در ساخت آهنرباهای قوی‌تر برای برخورددهنده بزرگ هادرونی و شتاب‌دهنده‌های آتی کمک خواهد کرد.

 هم‌اکنون این برخورددهنده از آهنرباهای ابررسانای نیوبیوم-تیتانیوم برای خمیده کردن و متمرکزکردن پرتوهای پروتونی خود استفاده می‌کند.

 اما این آهنرباها به اندازه کافی برای پشتیبانی از تمرکزدهی قوی‌تر و انرژی‌های بالاتر دارای قدرت نیستند، بنابراین مهندسان به دنبال ماده ابررسانای جدیدی به نام قلع نیوبیوم هستند.خوان کارلوس پرز، رهبر ارشد پروژه SMC، در این رابطه گفت: با فناوری موجود نیوبیوم-تیتانیوم، هشت تسلا بیشینه میدان عملیانی ‌است اما با کمک این ماده جدید، شدت میدان مغناطیسی که می‌توان تولید کرد، 50 درصد بالاتر است.

 قلع نیوبیوم یک ماده ابررسانا است که میدان مغناطیسی در طیفی از 15 تا 20 تسلا را تولید می‌کند.

 گرچه این ماده پیش از تیتانیم-نیوبیوم کشف شده، به طور معمول در شتاب‌دهنده‌ها به کار نمی‌رود، زیرا کار با آن چالش‌برانگیز است.

 مهندسانی که بر روی آهنرباها و با هدف به‌روزرسانی برخورددهنده بزرگ هادرونی کار می‌کنند، به دنبال دستیابی به میدان‌های مغناطیسی هستند که از 12 تسلا تجاوز کند.

 این میدان‌های مغناطیسی بالاتر، امکان خمیدگی بسیار قوی‌تر و متمرکزکردن شدت‌ها در دوقطبی‌ها (dipoles) و چهارقطبی‌های (quadropoles) برخورددهنده هادرونی را فراهم می‌کنند.

 طی 10 سال آینده، دانشمندان چهارقطبی‌های جدید و نزدیک به آزمایش‌های هادرونی با شدت بالاتری خواهند ساخت و این امر منجر به تولید پرتوهای کوچکتر در نقاط تصادم این برخوردهنده می‌شود.

 پرز در این رابطه گفت: این امر تعداد تصادم‌ها را در ثانیه افزایش می‌دهد، داده‌های بیشتری را برای آزمایش‌ها تولید می‌کند و در دراز مدت و طی 20 سال‌ آینده، قلع یک فناوری کلیدی خواهد بود.

 وی اضافه کرد: این موفقیت به مهندسان امکان افزایش انرژی را در برخوردهنده‌های دوار آتی و پنج تا 10 برابر میزان حاضر در برخوردهنده هادرونی خواهد داد.

 رکورد کنونی جهانی برای آهنرباهای نیوبیوم-قلع در پیکربندی 16.1 تسلاست که در اختیار یک گروه تحقیقاتی امریکایی در آزمایشگاه ملی لاورنس برکلی است.

 جدیدترین رکورد سرن 13.5 تسلا گزارش شده است.

فوتبال ایران در بین بهترین‌های فوتبال آسیا در سال 2013 هیچ جایی نداشت. به نظر می‌رسد شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا از فوتبال ایران انتقام سختی گرفته باشد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از مالزی، در مراسمی که عصر امروز در هتل مندرین کوالالامپور برگزار شد، کنفدراسیون فوتبال آسیا برترین‌های قاره کهن را معرفی کرد که در این گردهمایی سهم فوتبال ایران در دریافت عناوین برترین هیچ نبود.

ناکامی فوتبال ایران در مراسم انتخاب برترین‌های فوتبال آسیا در حالی صورت گرفت که فوتبال ایران در سال جاری میلادی به پیروزی‌های درخور توجهی دست یافته است. راهیابی تیم ملی ایران به عنوان سرگروه به جام‌جهانی 2014 برزیل، راهیابی استقلال به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا، قهرمانی تیم ملی فوتبال ساحلی در آسیا و سپس جام‌بین قاره‌ای و حضور این تیم در دور یک چهارم نهایی جام‌جهانی، قهرمانی تیم ملی زیر 16 سال ایران در آسیا و راهیابی این تیم به دور یک هشتم نهایی جام‌جهانی امارات (آن هم در حالی که دیگر تیم‌های آسیایی در همان دور گروهی از رقابت‌ها کنار رفتند)، نایب قهرمانی زنان ایران در رقابت‌های سالنی آسیا و سرانجام قهرمانی تیم ملی فوتسال در آسیا، همه و همه عنوان‌ها و افتخارهای فوتبال ایران در سال 2013 بودند که از سوی شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا و دیگر سران AFC به طور کامل نادیده گرفته شده‌اند.

 از سوی دیگر چین بدون راهیابی به جام‌جهانی 2014 و قطعی نشدن حضورش در جام‌ملت‌های آسیا در 6 بخش نامزد دریافت جایزه شده و در 4 بخش هم جوایز را از آن خود کرده است که جای شگفتی بسیاری برای فوتبال دوستان و کارشناسان دارد. سخت بتوان جهت‌گیری‌های سیاسی را در تصمیم‌ها و انتخاب‌های سال 2013 کنفدراسیون فوتبال آسیا دخیل ندانست و به خود قبولاند که شیخ بحرینی از فوتبال ایران انتقام‌جویی نکرده باشد.

حمایت ایران از بن‌همام، رئیس قطری پیشین AFC و همچنین یوسف سرکال، نامزد اماراتی ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا هم به نظر در این گزینش از دید شیخ سلمان دور نمانده است. همچنین به یاد داریم که جی لانگ،‌ سرپرست چینی کنفدراسیون فوتبال آسیا در روزهای تنش بلاتر و بن همام در نهایت از نامزدی در انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا به نفع شیخ سلمان کنار کشید. آیا اهدای 4 جایزه به چین پاداش خوش خدمتی شیخ بحرینی به لانگ چینی بوده است؟!

 از سوی دیگر شاید شیخ سلمان بیش از هر چیز رخدادهای حضور دو روزه‌اش در تهران را به همراه سپ بلاتر در همایش "علم و فوتبال" به یاد داشته و در این گزینش دخالت داده باشد.