سایت DigitalGlobe بعنوان عرضه کننده تصاویر فضایی و محتوای جغرافیایی، مجموعه ای از برترین تصاویر ماهواره ای تهیه شده در سال 2012 میلادی را منتشر کرده است.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این تصاویر گستره وسیعی از مناطق مختلف زمین، از مرتفع‌ترین قله ژاپن تا سیل پاکستان، یخچال های عظیم گرینلند، دهکده بازیهای المپیک لندن و معدن مس شیلی را به تصویر می کشند.

بقیه در ادامه

ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، دنباله‌دار «آیسون(سی/۲۰۱۲ اس۱)» برای اولین بار در داخل منظومه شمسی وارد شده و در ماه‌های نوامبر و دسامبر 2013 که به سوی خورشید در حرکت است، منظره زیبایی را در برابر چشمان ساکنان نیمکره شمالی زمین قرار خواهد داد.احتمالا این دنباله‌دار از تمام دنباله‌دارهای قرن اخیر درخشان‌تر بوده و حتی در نور روز نیز قابل مشاهده است. همچنین این سفر،‌اولین و آخرین حضور این دنباله‌دار در منظومه شمسی خواهد بود؛ چرا که احتمالا به سوی خورشید شیرجه خواهد زد.آیسون اکنون از ماورای سیاره مشتری به سمت داخل منظومه شمسی در حرکت بوده و با نزدیک شدن به زمین، یک نمایش درخشان با نور بیشتر از ماه را در معرض چشمان زمینیان قرار خواهد داد.به گفته ستاره‌شناسان، در اوایل ماه نوامبر این دنباله‌دار توسط چشم غیرمسلح در آسمان شب قابل مشاهده خواهد بود.آیسون سپس به سرعت در اطراف خورشید در فاصله حدود سه میلیون کیلومتر چرخیده و از این رو در نور روز نیز در سمت ستاره قطبی قابل مشاهده خواهد بود.این دنباله‌دار که توسط ستاره‌شناسان تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی(آیسون) روسیه کشف شده، در نهایت در خورشید سفر خود را به پایان خواهد رساند.آیسون در یک مدار سهموی بوده، بدین معنی که احتمالا از دامنه‌های خارجی منظومه شمسی و شاید از ابر اورت نشات گرفته باشد.اگر این دنباله‌دار از مواجهه با خورشید جان سالم بدر ببرد، هزاران و شاید میلیونها سال طول بکشد تا از داخل منظومه شمسی بازگردد.آیسون با قرار گرفتن در مدار مشتری و با آب شدن یخهای درون آن توسط خورشید که آنرا مستقیما به گاز تبدیل می‌کند، درخشش خواهد گرفت.با گرم شدن مواد شیمیایی درون این دنباله‌دارها، فواره‌های درخشان از آنها فوران کرده که دنباله آنها را با طول صدها هزار کیلومتر تشکیل می‌دهند.بهترین زمان برای مشاهده آیسون از اواخر نوامبر و اوایل دسامبر پیش‌بینی شده است.

diseno-art

جندی شاپور البرز.دی 91

Peugeot XRC Concept

خیلی از خودروسازان بزرگ دنیا گرایش به کوچک کردن خودروهای SUV پیدا کرده اند و در خبرها، صحبت از خودروهای مینی کراس اور می شود.به گزارش علم پرس؛ این خودروها هم استحکام و زمختی خودروهای SUV را دارا هستند هم از سامانه های خودروهای کامپکت و ساب کامپکت بهره می برند.این روزها تولیدکنندگان اتومبیل برای حفظ نام و نشان خود وارد سگمنت هایی از بازار می شوند که تازگی دارد. به زودی کراس اورهایی با اندازه کوچکتر از حد انتظار، بازار ایالات متحده را پر خواهد کرد.از ۲۶ دیماه که نمایشگاه خودروی دیترویت آغاز می شود بازدیدکنندگان شاهد خودروهای یاد شده خواهند بود برای مثال، از خودروی بی.ام.و X1 عملکردگرا گرفته تا خودروی مفهومی شرکت هوندا که روی پلتفرم خودروی ساب کامپکتFit طراحی شده از این به بعد باید منتظر مینی کراس اورهایی برای تمام ذائقه ها بود.شاید مردم آمریکا از خیر سایز خودرو بگذرند اما از لوکس بودن آن به راحتی صرف نظر نمی کنند. تعجب انگیز ترین نکته در آن است که برند بیوک که همیشه سدان های بلندتر و کشیده تر از سایر خودروسازان را عرضه می کرد اکنون در این گرایش جدید پیش قدم شده است. برای مثال مدل آنکور Encore به سمت اندازه کوچک، مصرف پایین و درعین حال جای کافی برای سرنشین و بار رفته است.در ایالات متحده در ماه نوامبر ۲۵ درصد خودروهای فروخته شده کراس اور بودند. دلیل آن این است که مردم آمریکا علاقه زیادی به خودرویی دارند که برای پیک نیک مناسب است یعنی علاوه بر حمل سرنشین و بار قدرت مانور بالایی در کوه و دشت و دمن دارد.فروش آنکور از فوریه ۲۰۱۳ آغاز خواهد شد. اواسط سال نیز فیات مدل ۵۰۰L عرضه می شود. البته خودروی فیات با این مشکل رو به رو است که قوای محرکه به هر چهار چرخ اعمال نمی شود که برای کراس اورها نقصی غیرقابل چشم پوشی است.آئودی نیز دو کراس اور کوچک را در راه دارد.

دانشمندانی که در ۲۰۱۲ با دنیای علم وداع کردند

مهندسان شرکت خودروسازی هیوندایی در کره جنوبی سیستم جدیدی برای خودروهای خود ابداع کرده اند که به راننده امکان می دهد از تلفن هوشمند خود به عنوان سوئیچ خودرو عمل کند.به گزارش علم پرس به نقل از مهر، این فناوری می تواند طی دو سال آینده به بازار خودرو عرضه شود.

این سیستم به جای استفاده از فناوری بلوتوث، از سیستم ارتباط میدان نزدیک بی سیم (NFC)استفاده می کند که به راننده اجازه می دهد تا خودرو را با تکان دادن تلفن همراه جلوی یک برچسب کوچک بر روی پنجره خودرو، قفل یا باز کند.درون خودرو راننده تلفن را بر روی پدی در کنسول مرکزی قرار می دهد که به طور خودکار آن را شارژ می کند و در عین حال محتوا، هماهنگ شده و به سیستم اطلاعاتی خودرو و صفحه لمسی آن جریان می یابد.این سیستم می تواند عملکردهای درون خودرو از جمله ایستگاه های رادیویی، وضعیت صندلی ها و حتی تنظیم آیینه ها را ذخیره کند.این سیستم به گونه ای طراحی شده است که برای راننده های مختلف قابل استفاده و ذخیره سازی است.این سیستم نوین در نمایشگاه نسخه مفهومی پرطرفدار i30هیوندایی در آلمان عرضه شده است.بر اساس اعلام هیوندایی ساخت این سیستم بخشی از هدف این شرکت خودرو ساز برای تولید فناوری مصرف است.

سیلیکون یکی از رایج ‌ترین ناخالصی‌ها برای جذب روی گرافینی است که به روش انباشت بخار شیمیایی رشد کرده و به نحو قابل توجهی خواص انتقالی گرافین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از این رو، درک شیمی این ناخالصی‌ها مهم است به ویژه اگر مایل باشیم گرافین را با الکترونیک سیلیکونی یکپارچه کنیم. تاکنون هیچ روشی نتواسته پیوندهای سیلیکون-کربن را توضیح کند. حالا وو ژو [1] در دانشگاه وندربیلت و همکارانش اعلام کرده‌اند که می‌توانند طبیعت این پیوندها را با ترکیب چند روش میکروسکوپ الکترونی استنتاج کنند.ژو و همکارانش افت انرژی الکترون‌هایی را بررسی کرده‌اند که به سمت سطح گرافینی با ناخالصی سیلیکون شلیک شده‌اند. آزمایش‌های مشابهی قبلا انجام شده اما سیگنال آن‌ها قدرت لازم را برای تحلیل دقیق پیوندها نداشت. ژو و همکارانش پس از ترکیب مطالعه خود با روش عکسبرداری حلقوی زمینه تاریک [2] بر این مشکل فائق آمدند. در این روش، نور پراکنده نشده حذف می‌شود تا در عکس‌های نهایی اطلاعات شیمیایی نمونه در شدت نور ثبت شود.
پس از مقایسه داده‌های طیف‌نگاری با محاسبات نظریه تابعی چگالی، آن‌ها به سادگی توانستند تفاوت بین پیوند سیلیکون به چهار یا شش کربن را مشخص نمایند. بنابراین ترکیب این روش‌های میکروسکوپ الکترونی به ما اجازه می‌دهد تا پیوندهای شیمیایی را در مواد دو بعدی دیگر و در سطح یک تک ناخالصی مطالعه کنیم.  

[1] Wu Zhou
[2] annular dark-field imaging

 پژوهشگران طی آزمایش هایی دقیق توانسته‎ اند ناتوانی کامپیوترهای فعلی را در حل برخی از مسایل پیچیده آشکار کنند. آنها پیشنهاد می‌دهند گام بعدی در راه دستیابی به رایانش کوانتومی، کامپیوترهای نوری است.

به گزارش علم پرس؛ ایده‌پردازان «کامپیوترهای کوانتومی» می‌گویند که این ماشین‌ها کارهایی انجام خواهند داد که کامپیوترهای کلاسیک امروزی به این زودی‌ها قادر به انجام آن نخواهند بود، کارهایی همچون شکستن رمزهایی که از معاملات بانکی حفاظت می‌کنند. اکنون، گروه‌هایی متعدد به شواهد قطعی رسیده‌اند که فیزیک کوانتوم به راستی متضمن سطحی از پیچیدگی است که کامپیوترهای کلاسیک هرگز قادر به تطبیق دادن خود با آن نیستند. ابزارهای جدیدی که این گروه‌ها ساخته‌اند، بسیار ساده‌تر از کامپیوترهای کوانتومی هستند، اما روزی خواهند توانست برخی کارهای مشابه آنها را نیز انجام دهند.به گزارش نیچر، در سال ۲۰۱۰/۱۳۸۹ اسکات آرونسون و آلکس آرکیپف، دانشمندان نظری علوم کامپیوتر در ام‌.آی.‌تی کمبریج در مقاله‌ای طولانی بیان کرده‌اند که یک سری ذرات مشخص کوانتومی (همچون فوتون‌ها که کوانتوم‌های نور هستند) کارکردهایی دارند که مشخصا انجام آنها با کامپیوترهای معمولی غیر ممکن است. آنها نشان داده‌اند که نحوه برهمکنش فوتون‌ها با یکدیگر توسط قواعدی ریاضی توصیف می‌شوند که به باور خیلی‌ها برای محاسبه، «به طور نمایی» کند می‎شوند؛ یعنی مدت‏زمانی که برای حصول نتیجه سپری می‌شود، به صورت نمایی با تعداد فوتون‌ها افزایش می‌یابد.

شواهد آزمایشگاهی

جاستین اسپرینگ، فیزیک‌دان دانشگاه اکسفورد و همکارانش به تازگی درستی نظرآرانسون و آراکیپف را اثبات کرده‌اند. در مقاله‌ای که این هفته در ساینس منتشر شده، این محققین چهار فوتون یکسان را در شبکه‌ای از شکافنده‌های پرتویی موجود بر روی یک ریز تراشه تزریق کردند. به لطف اثر کوانتومی تداخل (که وقتی فوتون‌ها همزمان به یک شکافنده پرتوی نور اصابت می‌کنند، رخ می‎دهد و یکی از نشانه‎های موجی بودن نور است) هر بار که این آزمایش اجرا می‌شد، فوتون‌ها مسیر متفاوتی را در میان این مارپیچ نوری برمی‌گزیدند. در پایان هر مرحله آزمایش، آشکارسازها موقعیت ذرات را مشخص می‌کردند تا بتوانند احتمال‌های رسیدن به هر یک از مقصد‌های ممکن را نشان دهند.بدون این ابزار، محاسبه این احتمال‌ها هر چند غیر ممکن نیست، اما از نظر محاسبات ریاضی کاری بسیار دشوار است. کامپیوترهای امروزی می‌توانند با صرف زمانی معقول، معادله این چهار فوتون را حل کنند. اما زمانی که یک ذره دیگر وارد شود، سختی محاسبه را دو برابر می‌کند. به گفته آرونسون، کافی است که شما ۱۰۰ فوتون را در چنین ابزاری قرار دهید تا شاهد باشید که توانمند‌ترین ابرکامپیوترهای جهان نیز به زانو در‌می‌آیند.او می‌گوید که آزمایش اسپرینگ را می‌توان تا آن اندازه تعمیم داد، هرچند که تولید تعداد زیادی از فوتون‌های همسان (و همچنین زمان بندی دقیق آنها) کار ساده‌ای نخواهد بود. خوشبختانه او در این عرصه تنها نیست. گروهی از دانشمندان دانشگاه بریزبن استرالیا نیز در این هفته در ژورنال ساینس از نمونه اولیه کوچک خود پرده‌برداری کردند. و دو گروه اتریشی و ایتالیایی دیگر هم در این ماه مقالات خود را از آزمایش‌های مشابهی به چاپ رساندند.طبق توضیح اروسون، حصول این مدارک اصلی تنها به تازگی ممکن شده است و دلیل آن هم این است که اکنون آزمایشگاه‌ها قادر به تولید بسته‌های همزمان فوتون‌ها با قابلیت اعتماد بالا شده‌اند. ابزارهای فوتون پایه‌ای که تاکنون ساخته شده‌اند صرفا اسباب‌بازی‌های کوچک تک کاره‌ای هستند که کاملا برای اهداف علمی ساخته شده‌اند. او می‌گوید: «تا جایی که ما می‌دانیم، آنها کاربرد عملی خاصی ندارند؛ اما این ماشین‌های شمارشگر فوتونی، روزی می‌توانند به آن درجه از رشد برسند که به کامپیوترهای کوانتومی کامل تبدیل شوند.»اسپرینگ می‌گوید: « ما فکر می‌کنیم که در نهایت، ماشین‌های کوانتمی خواهند توانست کامپیوترهای کلاسیک را مغلوب کنند».

برگرفته از خبرآنلاین